सरता आषाढ

निळे काळेभोर मेघचक्षु रोखून धरले देही

सर्वांग थरथरले अन् संपली लाही लाही

निसंग असा देतो अवचित मनी पाऊल

लबाड चित्तचोर देतो हूल देऊन चाहूल

अवखळ उन्माद अन् उसळती मदन मस्ती

चिंब भिजून काया केसातून ओघळती मोती

आतूरल्या अंगणी झरता गार दुग्ध धारा

रानोमाळ फुलतृणातून उसळला मृदगंध सारा

देह तुझ्या हवाली तिने निसंकोच केला

सजल निरोप दिलास पांघरून ओलेता शेला

हिंदोळ्यावर आनंदाच्या झुलेलं इंद्रधनुचा श्रावण झुला

हर्ष किती सांगू सरता आषाढ भिजवून गेला