श्रावण बाळ मृत्यू प्रसंग

बाण आयेव आयेव

ओको बनशान काळ ।

टाह फोळ 'माय माय'

रोव श्रावण वु बाळ ।।1।।

आयी राजाला आयकू

ओकी करुण वा वाणी ।

जाय जवळ, भयेव 

ओको हृदय को पाणी ।।2।।

देख श्रावण बाळ ला 

शोकाकुल  दशरथ ।

बोल, तोला मारनला 

पापी सेत मोरा हाथ ।।3।।

मंग  मरता  मरता

कसे राजाला वु बाळ ।

माय बाप बुड्ढा सेती

बस्या बनमा जवळ ।।4।।

होतो लिजात उनला

काशी धरके कावळ ।

तीर्थ यात्रा जात होता

वारी करन निर्मळ ।।5।।

पाणी आणन आयेतो

झारी धर  तरापर ।

ओतरोमा तोरो बाण

छेद गयो  छातीपर ।।6।।

बाट  देखत रहेती 

प्यासा वय पंछीवाणी ।

सेत अंधरा, उनला

तुमी पिवावोना पाणी ।।7।।

सांगो नोको दुर्घटना

जावो वांहा बन बाळ ।

मोरो बादमा उनको

करो तुमीच सांभाळ ।।8।।

धरो झारी, आता जासु

ओको आखरीको बोल ।

पंछी पिंजरा सोडीस 

प्राणज्योत गयी खोल ।।9।।

बाळ  भयेव अमर

कर माय बाप सेवा ।

करो ओको सम भक्ती

भेटे आशिर्वाद मेवा ।।10।।

(कवी श्री ग. ह. पाटील इनकी 

शर आला तो धाऊनी आला काळ 

येन कवितापर आधारित)