खरंच सांग

ती आता भेटत ही नाही

पहिल्यासारखं खेटतही नाही

वाटतंय जरासं ती विसरली आता

कारण तिचा खरा जीवनसाथी दुसराच होता

पाहून मला का उलटे फिरले वारे

जाऊ दे सोड तू सारे

खरचं सांग मी तुला आवडत नव्हतो कारे

माझ्यासोबती सावल्या बाजुला झाल्या

जिथं तुझ्या माझ्या भेटी रोज झाल्या

अन ती ओसाड जागा ते एकटं पडलेलं फुल

आता तिथं बांधाव कसं प्रेमाचं घरकुल

तिथं खाक झाल्या आठवणी खाक झाले पत्र

उरले आता काळजावरचे चित्र

पडले डोळ्यासमोर प्रेमाचे रखरखते निखारे

जाऊ दे सोड तू सारे

खरंच सांग मी तुला आवडत नव्हतो का रे

कॉलेजात गेल्यावर ती जागा साफ नसते

शेजारी कोण नाही कवितेची वही असते

एक ओळी दोन ओळी कवितेची सुरवात होते

हवेची झुळूक बेंच वरची धूळ उडवते

नजर तिकडे जाते कविता फुल्ल stop घेते

तू शेजारी असल्याचा भास होतो

काळजाला पुन्हा प्रेमाचा त्रास होतो

बघ तेव्हाच कसे उडतात आसवांचे फवारे

जाऊ दे सोड तू सारे

खरंच सांग मी तुला आवडत नव्हतो का रे

कॉलेजच्या कँटीनमध्ये 

एकाच कपात कॉफी प्यायचो

त्या निमित्तान एकरूप व्हायचो

तोच कप आज तुझी आठवण करून देतोय

तोच कप अजून साथ देतोय 

फक्त त्यावेळी कॉफी 

अन आज दोन ओळी लिहण्याची शाई

काय करावं सुचत नाही

म्हणून मीचं काही बोलतं नाही

खरचं कशासाठी केलेस तू इशारे

जाऊ दे सोड तू सारे

खरंच सांग मी तुला आवडत नव्हतो का रे