जीवन ही रंगभूमी आहे.

हजारो रंगाने रंगलेली

अशी छोटीशी कहाणी आहे

क्षणाक्षणाला बदलत जाणारी

जीवन ही रंगभूमी आहे

सुख दुःखाची मुख्य पात्रे

बेभान मंचार वावरतात

दिवस रात्रीचा खेळ जणू

चांदण्याच्या प्रांगणात सजवतात

हजारो भाव बदलत जातात

काळाने ओळख पुसली जाते

रंगभूमीच्या गाभा-यात असूनही कलाकार

दुर अंधारात गडप होतो

अमिधा, लक्षणा, ओज सारे

एका ओळीत विसावतात

थकलेल्या डोळ्यांनी मागे पाहता

कटू आठवणी सतावतात

शेवट होतो करूण

टाळ्यांचा कडकडाट बोचणारा

अंधा-या प्रेक्षागृहात शब्द

विसावा शोधत तरळणारा