आर्त हाक

अरे अरे पावसा 

कुठे झाला तू दिसेनासा

तुजविन बळीराजाच अडलंय

कोण जाने तुला कोण रे नडलंय

आस तुझी तो धरून बसला

तुझ्या येन्याआधिच धरणीची कुस भरुन बसला

तुझ्या येन्यान धरणीची कूस बहरंल

अन् कुठेतरी याच्या मुखावर हसु मोहरंल

वाट तुझी बघन्यात झिजतेय काया

का रं लेकरावरचि परकी केलि तू माया

बघ एकदा येवून हाल या लेकराचे

जगणं होऊन बसलं आहे जिकिरीचे

तुझ्या या लेकरांना

तुझविन कोण आहे

एकवार जवळ ये

दुरुनिच का तू पाहे?

तुझ्या येण्याने कदाचित

पिंकी जाईल सासरी

अथरुणाबाहेर पडतील कदाचित

म्हातारा अन् म्हातारि

जगणं तुझविन असह्य होत आहे

दुरुनच झाडाचा फास आता खुनावतो आहे

माफ कर मला, लाज तुला वाटू दे

तुझ्या हृदयाला आता तरी पाझर फुटू दे.