आई विश्वस्वरूपिणी

ईश्वराची मांगल्य मूर्ती

ऊभी संसार मंदिरी ।

पंचप्राण ओवाळून पूजिन

रूप आईचे अंतरी ।।१।।

नऊ मास ते मातृत्वाचे

सोसून नाना यातना ।

पांग कसे फेडू मी आई?

ऋण फिटता फिटेना ।।२।।

जन्म देऊनी विश्व दाविले

नयनांच्या तेवती ज्योती ।

संस्काराची शिकवण देण्या

होशी तू शुभंकरोती ।।३।।

गृहलक्ष्मी तू घराची

घराला येई घरपण ।

अन्नपूर्णा होऊन देशी

सुख आणि समाधान ।।४।।

ममतेची ही वाहे सरीता

करुणेचा अखंड झरा ।

पंखात तुझ्या शिरताना

लाभे सौख्याचा ऊबारा ।।५।।

तेजोमय जीवनशक्ती

झिजशी तू चंदनापरी ।

धरून पाळण्याची दोरी

अखंड विश्व उद्घारी ।।६।।

जन्म घेऊन तुझ्या पोटी

झालो मी भाग्यवान ।

तुझ्या चरणस्पर्शात आई

पवित्र तीर्थस्थान ।।७।।

स्वरूप तुझे जेव्हा कळते

ऐकता गोड अंगाई ।

वात्सल्याची तूच देवता

विश्वात कुठेही नाही ।।८।।