મૂકોને યાર!

મૂકો ને યાર! શું લેવા ખરલમાં દર્દને ઘૂંટો?
કે તમને દર્દ દેનારો જુઓ, આરામથી સૂતો!

નથી હોવાની દુનિયાને કદી પરવા તમારી કંઈ,
વહો જો લાગણીમાં, તો ભલે ભાંગો અને તૂટો!

તો સરખાવી શકાયું હોત કૌશલ્ય અમારું પણ;
તમે સાબૂત જો રહેવા દીધો હોતે આ અંગુઠો!

હવે એની જ ફરતે છેક લગ ફર્યે જવાનું છે,
મળ્યો છે માંડ આપણને ય ઈશ્વર નામનો ખૂંટો!

અલખના રંગે રંગાઈ ગઝલની ધૂણીએ બેઠાં;
શબદની છે ચલમ જો હાથમાં, તો મોજથી ફૂંકો!