મોકલને ચોમાસું ઓરું

તારા શહેરમાં ધોધમાર વરસે ને મારું તે ગામ સાવ કોરું,
ભાઈ, મોકલને ચોમાસું ઓરું, તું મોકલને ચોમાસું ઓરું.
ધોળી તે વાદલડી વરસાવે આગ હવે; આકાશે સૂરજ છે ઝાઝા,
કાળી તે વાદલડી તરસાવે રોજ હવે; ઉકળાટે મૂકી છે માઝા.
ફણગો ફૂટેલ બીજ થઈ ગ્યા છે ડૂલ હવે; મૂંઝાયા ધરતીનાં છોરું.
તું મોકલને ચોમાસું ઓરું...

ધોરીનાં ધણની તે ધુસરીઓ ભાંગે જ્યાં; મોરલિયો ટેહુકડું બોલે,
ખુલ્લા એ ખેતરમાં ભાસે જો મૃગજળ તો; ચાંચોને ચાતકડું ખોલે.
ખાલીખમ સરવરને ઠોલે છે ગીધ અને; કૂવાનું પાણી છે ખોરું.
તું મોકલને ચોમાસું ઓરું...