મોકલને ચોમાસું ઓરું

તારા શહેરમાં ધોધમાર વરસે ને મારું તે ગામ સાવ કોરું.

ભાઈ, મોકલને ચોમાસું ઓરું,

તું મોકલને ચોમાસું ઓરું...

 

ધોળી તે વાદલડી વરસાવે આગ હવે; આકાશે સૂરજ છે ઝાઝા,

કાળી તે વાદલડી તરસાવે રોજ હવે; ઉકળાટે મૂકી છે માઝા.

ફણગો ફૂટેલ બીજ થઈ ગ્યા છે ડૂલ હવે; મૂંજાયા ધરતીનાં છોરું.

તું મોકલને ચોમાસું ઓરું....

 

 

ધોરીના ધણની તે ધુસરીઓ ભાંગે જ્યાં; મોરલિયો ટેહુકડું બોલે,

ખુલ્લા એ ખેતરમાં ભાસે જો મૃગજળ તો; ચાંચોને ચાતકડું ખોલે.

ખાલીખમ સરવરને ઠોલે છે ગીધ અને; કૂવાનું પાણી છે ખોરું.

તું મોકલને ચોમાસું ઓરું...