કરામત કુદરતની

વાહ ! કુદરત શું વખાણ કરું તારી કરામતનાં !

મીઠા ટહુકા કેવી રીતે ભર્યા તેં પંખીઓના રવમાં....

કોયલડી ને કાગને બનાવ્યો તેં એક જ રંગે પણ,

કાગડો કર્કશ અને કોયલ-ટહુકાર મધ નીતરતા કરી દીધાં !

કેવી રીતે ભર્યા ફૂલોમાં ઊર્મિલ રંગ ને માદક સુવાસ,

કારીગરીનો આ, કોઈ ન મેળવી શક્યું તાગ.....

કેમ બનાવ્યા તેં અનુપમ આકાશી રંગો ને,

સૂર્ય-ચંદ્ર-તારા આભલે મઢી દીધાં....

કસબ તારો આ અચરજ પમાડે,

નથી આ હુન્નર કે ચતુરાઈ કોઈ પાસે....

ભર્યા દાણાં દાડમમાં, ન દેખાય ક્યાંય સાંધો,

ને કઠણ નારિયેળની અંદર મીઠાં જળ ભરી દીધાં.....

ખારા દરિયાનું પાણી ઉલેચે વાદળી ને ..... 

વરસી ત્યારે તુજ કસબે સરોવર મીઠા ભરી દીધાં !

પહોંચે ભલે ચંદ્ર-મંગળે માનવી, 

પણ જીવન-મરણની

કરામતે તારી, 

સૌને વામણાં કરી દીધાં....

અદ્ભુત લીલા આ પ્રકૃતિ તણી,

બનાવી તેં ઈશ, ધન્ય સૌને કરી દીધાંં.