ગુરૂ

ચેતાવ્યાં કેવાં હે ! એણે ચોક ના મારથી?

હથેળી થઈ લાલ સદા એના વારથી,

નજર ને અક્ષર પર એવી તો ટાંગી 

અક્ષરો છપાયાં મને ! એકધારથી ?

પરીક્ષા એ પુસ્તક કંઇ પાછળ જ રહ્યાં,

સફળતા મળી ગઈ એનાં વિચારથી ?

અટકતો હતો ત્યાં જ માર્ગ બતાવ્યો

ખુદ રહયાં પથરાની ધરીની ધારથી,

બતાવી સડક થયાં એ અલોપ !

ધ્રુવ જેમ ઊગે વાદળોની બહારથી,

ધરા જ ફક્ત નહીં, લે ગગન તારું છે.

ને ખુદ પુરાઈ ગયાં બિંદુના આધારથી ?

બેસાડી રથમાં ને વિજયી બનાવ્યો,

કેમ બની ગયાં તે સ્વયં એક સારથી ?

પરીણામ આવ્યું તો નામ મારું !

એ વળી કઇ રીતે ને કયાં આધારથી ?

છે આપની સફળતા કે વિસ્તાર આપ્યો,

નહીં તો પડ્યો હોત ખૂણે કોઈ ભારથી,

ચેતવ્યા કેટલાં હે ! ચોકના મારથી?

હથેળી હરી છે આજ એના વારથી.