ગામડું મારું સ્વર્ગ

ગ્રામીણ નગરી એ જ મારી ધર્મની નગરી;

રીતિ રિવાજ, પરંપરાઓની અનોખી પ્રકૃતિ.

પ્રભાતે પ્રભાતિયાં, ગોધણ ફેરી ને મંદિરે ઝાલર વાગે;

જય શ્રી કૃષ્ણ કે રામ-રામથી જ નિત્યજન જાગે.

વાર તહેવાર, સમૂહ ભોજન ને સદાવ્રતની અમારી રીતિ;

ગૌ સેવા, મેળાવડાં, ભવાઈ કે રમેલ એ જ પરંપરાની નીતિ.

ખેતરો, કોતરો, નદી, તળાવ ને વૃક્ષોની સુંદર મધુર છાયા;

ગામનાં ગોંદરે માનવ મહેરામણ ઉમટી પડે સહુ બાળ માયા.

ભજન, સાધુ સત્સંગ ને દાદા દાદીની સ્નેહલ છત્રછાયા;

માખણ પ્રિય કાનુડાની કે પછી ભોળાનાથની માયા.

સ્નેહની સરવાણી, મહેમાન ગતિ કે નમે તે ગમેની નીતિ;

વહેંચીને ખાવું ને વૈકુંઠ જાવું એ જ અમારી ધર્મની રીતિ.

ખેતી, પશુપાલન ને પરંપરાગત વ્યવસાયો એ જ અમારો કર્મ

માનવ માનવ ને કામ આવે બસ એ જ અમારો સાચો ધર્મ.