నా హృదయమే

 ఆ కరుణామయని కనులారా తనివిదీర తిలకించాలనీ

 

ఆ తేజోమయని మనసారా ధ్యానించి జపించి

తపించి తరించి పోవాలనీ ఉబలాట పడింది 

ఉవ్విళ్ళూరింది ఊపిరిని బిగబట్టి ఆ పిలుపు కోసం 

చెవులు రిక్కపొడుచుకుని కాచుకు కూర్చుంది నా హృదయం!

గడ్డి పూవుగ బుట్టినా గన్నేరై పూసినాఏముందీ గొప్ప తనం

 వికసించి వాడి నేల రాలిపోవడమే తప్ప!