ଅନ୍ତଃସ୍ୱର

ଅନ୍ତଃସ୍ବର 

^^^^^^^^^

                                               ସିପ୍ରା ନାମତା 

ଅସରନ୍ତି ମାୟା ଜାଲେ ଛନ୍ଦି

ଜୀବନ ର ସ୍ଵର ଯାଏ ହଜି

           ଛନ୍ଦହୀନ ଜୀବନରେ

          ବେସୁରା ରାଗିଣୀ ତୋଳି

ଦୁଃଖ ହୀନ ସୁଖ ସାଥେ

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ  ।

ଗଭୀର ନିଶା ର ଅନ୍ଧାର ଛାଇରେ

ଚାନ୍ଦିନୀ କୁ ଖୋଜେ ନାହିଁ

           ପ୍ରଖର ଦାବାନଳେ ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶ

           ପାଇବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ 

ସ୍ମୁତି କୁ ପାଶୋରି ଅଭିନୟ  ସାଥେ

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହେଁ ନାହିଁ  ।

ଭୋକିଲା ପେଟ ର ଆତୁରତା ନେଇ

ଜୀବନ ର ଗୀତ ଗାଉଛି ମୁହିଁ

           ଫୁଙ୍ଗୁଳା  ପିଠି ରେ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର ରେ

           ଶୁନ୍ୟତା ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାଣ ହୃଦୟରେ

 ମୁଦା ଆଖି ତଳେ ,ଜୀବନ ସପନେ

  ବଞ୍ଚିବା କୁ ଚାହେଁ ମୁହିଁ  ।

ଗଙ୍ଗା  ଗୋଦାବରୀ  ପବିତ୍ର ଧାରା

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ବୁଡା଼ ପାଇଁ 

           ତୀର୍ଥ ସ୍ନାନ କରି ପୁଣ୍ୟ ଅରଜନେ

           ବିଶ୍ୱାସ ତ ମୋର ନାହିଁ

ସ୍ୱର୍ଗ ଦ୍ୱାରେ ଦାହ ସଂସ୍କାର କରି ତ

ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ଚାହେଁ ନାହିଁ  ।

ପୁଣ୍ୟ ଜଳେ ମଡା ପ୍ରବାହ ହୋଇଲେ

ନଦୀ କୁ ଦୂଷିତ କରଇ 

        ପାପ ର ଧନ ରେ ପୋଷି ହୋଇଥିଲେ

        କଳୁଷ କି ନାଶ ହୁଅଇ 

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ଯେତେ  ଅଛି ଏ ମହୀ ରେ

ଜୀବନେ ଭୋଗିବା ପାଇଁ ।

ଘନ କୁହୁଡ଼ି ର ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଯେବେ

ସୌରକର ଆସେ ଉଦି

         ଦିଗବଳୟ ହସେ ପ୍ରାଚୀ ନଭ ଦିଶେ

         କୁଆଁତାରା ଯାଏ ଲୁଚି

ଅବୁଝା ମନ କୁ ବୁଝାଇ କି ବାଟ

ଅଜଣା ପଥରେ, ଚାଲିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁହିଁ  ।

ସୈକତେ ,ସିକତା ସଦ୍ମ ଗଢିଦେଲେ

ବିଲୟ ତ କରେ ଉଦଧି ଲହରୀ

         ଜନକ ଜନନୀ ପଦ ସେବିଥିଲେ

        ପଡୁଥାଏ  ନିତି  ଆଶୀଷ ଝରି 

ଧ୍ୱନି ଫେରିଆସେ ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ହୋଇ

ଜୁଈ ର ଶିଖା ରେ ସ୍ୱର୍ଗ ପଥେ ଯାଇ

                       ମରିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁହିଁ  ।

ସମପ୍ରୀତି,ସମ୍ପାନ,  ସମାବର୍ତ୍ତନ ରେ

ହୃଦେ ଜାଳି ସୌଭାତ୍ର ପ୍ରେମ ବଂହିଁ 

             ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ର ସନ୍ନିପାତ ଧାରା

             ଅମରତ୍ୱ ରଚୁ ଭୁଲି ଆତ୍ମଗ୍ଲାନି

ଦେହାବସାନ ରେ ଅନ୍ତଃସ୍ୱର ହୃଦେ

ଶିହରଣ  ଦେଉ ଆଣି,

ଆତ୍ମା ଚିନ୍ହି ଆତ୍ମା ତୋଷ ହେଉ ସଦା

ସୁଖେ ବିତୁ ଦିବା ରଜନୀ ।