ବୀର ପୁତ୍ର

ବୀର ପୁତ୍ର 

କେତେ ଯେ ବୀର ଏ ମାଟି ମାଆର ,

ସୈନିକଠୁ ବଡ଼ ବୀର ନାହିଁ ତା'ର ।। 

ଜଳେ ସ୍ଥଳେ ଅବା ଆକାଶେ , 

ତା ସୈନିକ ସବୁଠି ଭାସେ ।। 

ମୋ ଜୀବନ ଆଜି ହେଲାଣି ବେସାହାରା , 

ସେଇ ସୈନିକ ଆଜି ମୋ ସାହାରା ।। 

କେତେ ଯେ ବୀର ଆସନ୍ତି ଯାଆନ୍ତି , 

ତୁମେ ଯିବ ନାହିଁ ସଭିଏଁ ଜାଣନ୍ତି ।।

ସୁଖରେ ଜୀବନକୁ ଦୁଃଖ ଭସାଇ ଦେଇ , 

ତୁମେ ହୁଅ ସଭିଙ୍କର ଭାଇ ।। 

ସବୁ ତୁମେ ମୋ ପୁଅ ବୋଲି କରୁଛି କଳ୍ପନା ,

ତୁମରି ପାଇଁ କେତେ ଯେ କଳ୍ପନା ।। 

ବାଟ ଅଦେଖା ମଣିଷ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଲାଣି,

ତୁମରୀ ବୀରତ୍ୱର ଗାଥା ଜାଣି ।।

ଗଛଲତା ମୋହରି ପୁଅ ସତେ , 

ତୁ ଯେ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ପୁତ୍ର କରି ପାରେନି କଳ୍ପନା ସେତେ ।।

ତୁ ଥିଲୁ ସୈନିକ ହେଲୁଣି ବୀର , 

ତ ବୀରତ୍ୱ ପାଇଁ ଗର୍ବ କରେ ଏ ଘର ।। 

କବିର ଗାନ ଏଠି ନୁହେଁ କବିତାର , 

ସେ କରନ୍ତି ଗାନ ତ ବୀରତ୍ୱର ।। 

ମୁଁ ଯେ କରୁଛି ସଭିଙ୍କୁ ନିବେଦନ, 

କର ଯେ ତାଙ୍କ ପରିବାରକୁ ସମ୍ମାନ ।।