ତୁମେ ଚାଲିଗଲା ପରେ

ତୁମେ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଦୁନିଆଁ ରୁ 

   ସୁଖ ସରିଗଲା ମୋର 

ହାତରୁ ତୁଟିଲା ଶଙ୍ଖା ମୋ ମଥାରୁ

    ଲିଭି ତ ଗଲା ସିନ୍ଦୁର l

ସ୍ତମ୍ଭିଭୂତ ହେଲା ଗଗନ ପବନ

   କାନ୍ଦିଲେ ଯେ ବୃକ୍ଷ ଲତା

ଛାଡି ଚାଲିଗଲ ଅନାଥ କରିଣ

   ପତ୍ନୀ ର ସଙ୍ଗେ ଦୁହିତା l

ନୀଳ ଆକାଶରେ କଳା ବଉଦର

   କୋଳେ ଲୁଚିଗଲା ଚାନ୍ଦ

ସରସୀ ଜଳରେ ନୀଳକଇଁ ହୃଦେ

   ଭରିଣ ଗଲା ବିଷାଦ l

ଦୁଃଖରେ ମଉଳିଲା ରଜନୀ ଗନ୍ଧା

   କାନ୍ଦୁଥିଲେ ଯୁଇ ଯାଇ

ହେନାର ବାସନା ଦୂର ହୋଇଗଲା

   କାନ୍ଦିଲା ଲୁହ ଗଡ଼ାଇ l

ଗୋଲାପ ଫୁଲର ହସ ମରିଗଲା

    ପାଖୁଡା ତା ଗଲା ଝଡି

ମନ୍ଦାର, କେତକୀ, ସେବତୀ ମାଳତୀ

   କାନ୍ଦୁଥିଲେ ମୁହଁ ମାଡି l

ପରାଜିତ ହୋଇ ଅପରାଜିତା ଟି

   ମାଟିରେ ଯେ ଗଲା ମିଶି

ବସନ୍ତ ଋତୁରେ ଗାଇଲାନି ପୀକ

   ଆମ୍ବ ଗଛ ଡାଳେ ବସି l

ବରଷା ହୋଇଲେ ନାଚିଲାନି କେକୀ

   ପୁଛକୁ ଟେକିଣ ତାର

ଟଗର, ତରାଟ ଗଛ ମରିଗଲା

   ଗୁଣ ସୁମରି ତୁମର l

ତୁମ ଉପବନ ହୋଇଗଲା ଶୂନ୍ୟ

   ତୁମକୁ ଯେ ଝୁରି ଝୁରି

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଦିଶୁଅଛି ଅନ୍ଧକାର

   ସବୁ ଦିଶେ ହତ ଶିରି l

ତୁମରି ହାତର ଯାଦୁର ସ୍ପର୍ଶରେ

   ଥିଲେ ସିଏ ଆନନ୍ଦରେ

ସବୁଜ ଉଦ୍ୟାନ ହେଲା ପତ୍ରହୀନ

   ଲୁହ ଆସେ ନୟନରେ l

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତୁମେ ଥିଲ 

   ଅପରାଜେୟ ସୈନିକ

ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ପୂରଣ ନ କରି

  ଛାଡି ଦେଲ ଇହଲୋକ l

ହିମାଳୟ ପରି ଉଚ୍ଚଚିନ୍ତାଧାରା

  ତୁମ ପରି କିଏ ହେବ

ତୁମ ବିହୁନରେ କାନ୍ଦୁଅଛି ବସି

   ସାନ୍ତ୍ୱନା କିଏ ସେ ଦେବ l