ତୁମ ବିନା ପ୍ରଭୁ କିଏ ଅଛି ମୋର

ତୁମ ବିନା ପ୍ରଭୁ କିଏ ମୋର ଅଛି 

  କା ଆଗେ କହିବି ଦୁଃଖ 

ଭାବିଥିଲି ମନେ ଦୁଃଖ ବଖାଣି ମୁଁ 

   ନିଜକୁ ମଣିବି ସୁଖ ।

ସ୍ନାହାନ ବେଦୀ ରେ ବିଜେ କରିଅଛ 

    ଭକ୍ତଙ୍କ ଦର୍ଶନପାଇଁ 

ଭକ୍ତଶୂନ୍ୟ ଆଜି ତୁମ ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ

   କାନ୍ଦୁଛି ବୁକୁ ଫଟାଇ ।

ଏକି କଲ ପ୍ରଭୁ ଆହେ ଦୁଃଖହାରୀ 

   କଳି କଳୁଷନାଶନ 

ମହାମାରି ଭୟେ ସର୍ବେ ଥରହର 

    ଏ କଥା କିଆଁ ବୁଝୁନ ।

ସେଥିପାଇଁ ମୌନ ଆଉ ନିରୁପାୟ 

    ପାରୁନାହଁ କିଛି କରି 

ଦୂରାରୋଗ ଟାକୁ ଟାଳିପାରିଥାନ୍ତ 

   ତୁମେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ କରି ।

ଏହି ରୋଗ ପ୍ରଭୁ ଘର ଉଜାଡିଛି 

    ଦେଇଛି ଦାରୁଣ ଦୁଃଖ 

ଅକାତ ରେ କେତେ ନିରୀହ ନିଷ୍ପାପ 

     ହୋଇଛନ୍ତି ହେ ନିରେଖ।

ସବୁ ସହି ଭକ୍ତ ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିଲା 

    ତୁମ ରଥଯାତ୍ରା ପାଇଁ 

ଅପେକ୍ଷା ର ଅନ୍ତ ଘଟିଛି ଏଥର 

   ଆଉ ଧୈର୍ଯ୍ୟ କା'ର ନାହିଁ ।

ସବୁ କଟକଣା ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ଆସି 

    ଭକ୍ତଙ୍କୁ କର ପ୍ରସନ୍ନ 

ମହ ମହ ବାସୁ ତୁମ ଆବିର୍ଭାବ 

   . ତୁମ ପ୍ରେମ ଆସ୍ୱାଦନ ।

ଅନ୍ତର ର ଭାଷା ବୁଝିପାର ବୋଲି 

   ତୁମେ ତ ଅନ୍ତରଯାମୀ 

ବେଳୁ ଏ ଅନ୍ତର ଦେଇଛି ଅରପି 

    ହେ ମୋର ଜୀବନସ୍ୱାମୀ ।

ହେ ପ୍ରାଣଠାକୁର ହେ ଅନ୍ତରତମ 

    ପାଦ ତଳେ ମତି ରଖି 

ଅବଶିଷ୍ଟ ମୋର ସଂସାର ବୋଝ କୁ 

   ଦେଉଛି ତୋତେ ସମର୍ପି ।

ତୁମ ସାଥେ ଥରେ ଦେଖା କରି ଦିଅ 

   କରୁଣା ବରଷି ବାରେ

ଶିଥିଳ ହାତରେ ଜଣାଏ କାତରେ 

    ପ୍ରଣାମ ଘେନ ହଜାରେ ।

ତୁମ ସାଥେ ମୋର ଭାବ ଦିଆନିଆ 

     ଲାଗୁ ହେ ସାତ ଜନ୍ମକୁ 

ସେଥିଲାଗି ଥରେ କାଟିଦିଅ ପ୍ରଭୁ 

     ଭଵମାୟା ବନ୍ଧନ କୁ ।

ହେ ଭାବଗ୍ରାହୀ ତୁମ ସତ୍ତା ପାଇ 

   ପାଇବି ସରଗ ସୁଖ 

ଭକତ ଇଚ୍ଛାକୁ ବଳିଦିଅ ନାହିଁ 

   ସଙ୍କଟ ଫେଡ଼ ବାରେକ ।