ସମୟ ଯାଚିଦିଏ ସମ୍ମାନ

ମରତ ଭୂମିରେ ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ

ସମୟ ସାଥିରେ ଚାଲେ ମଣିଷ

ସୁଖଦୁଃଖ ଦୁଇ ସହଚର ହୋଇ

ଜୀବନ ସହିତ କରନ୍ତି ବାସ ।

ଆମର ସମାଜ ଏମିତି ତା' ସାଜ

ସବୁରି ମୁଖେ ଗରିବ ଟାପରା

ସମୟ ଚକରେ ସ୍ଥିତି ବଦଳିଲେ

ସନମାନେ ପୋତିପକାନ୍ତି ପରା ।

ଆବେ ମକରାରୁ ବାବୁ ମକରାରେ

ନାମର ହୁଅଇ ପରିବର୍ତ୍ତନ

ଭାରି ଖୁସି ଲାଗେ ଏହି ଡାକରାରେ

ଭିତରେ ଭିତରେ କୁରୁଳି ମନ ।

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥେ ଯେବେ ଗମି ନିତ୍ୟେ

ଉପାର୍ଜନ କରୁଥାଏ ସେ ଧନ

ବିଭୁ କରୁଣାରେ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଚାଲେ

ସମୟ ସତେ କି ଅଙ୍ଗ ଭୂଷଣ ।

ଅବିଶ୍ବାସୀ ଜନ କୁତ୍ସା ରଟନ

ଆନ ପାଖେ ଯେବେ କରେ ଅସହ୍ୟେ

ତାହାର ସେ ବୋଲି ଖାଦ ମିଶା ବୋଲି

ସମୟ ନିଶ୍ଚୟ ସୂଚାଇ ଦିଏ ।

ସୁକରମୁ ଯିଏ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହୁଏ

ଯେତେ ବିତ୍ତଶାଳୀ ସମୟ ଚକେ

ଅନ୍ତରୁ ସମ୍ମାନ ହୁଅଇ ଉଭାନ

ମନ ରଖିବାକୁ ଦିଅନ୍ତି ଥୋକେ ।

ଭରସା ବିଶ୍ବାସ ନିଜଠାରେ ରଖି

ଯିଏ କରଇ ସୁକର୍ମ ସାଧନ

ସମୟ ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇଣ ସଦୟ

ବିଭୂଷିତ ଅଯାଚିତ ସମ୍ମାନ ।