ଶେଷ ନିଃଶ୍ବାସ

ମୋ ଅବଶିଷ୍ଟ ଆୟୁଷରେ

ଯଦି ନକ୍ଷତ୍ରମୟ ହୋଇପାରେ

ତମ ସ୍ବପ୍ନର ଆକାଶ,

ମୋ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସରେ ଯଦି

ମଳୟସ୍ପର୍ଶା ହୋଇପାରେ

ତମ ପୁଷ୍ପିତ ଉଦ୍ଯାନ,

ମୋ ପଶ୍ଚାତ୍ତାପରେ ଯଦି

ତ୍ରୁଟିହୀନ ନିଷ୍ପାପ ହୋଇପାରେ

ତମ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣିମ ଭବିଷ୍ଯତ,

‐ ଦେବାକୁ ମୋର କୁଣ୍ଠା ନାହିଁ ।

ତମ ସ୍ବପ୍ନର ଶାମୁକାରେ

ଅଜାଡିଦେବି ମୋର

ଅବଶିଷ୍ଟ ପ୍ରତାରିତ ଲୁହ

‐ ଆଂଜୁଳି ଭରିବ ମୁକ୍ତାରେ,

ତମ ଧମନୀର ରକ୍ତ ପ୍ରବାହରେ

ଭରିଦେବି ମୋର

ଛାତିତଳ ଉତ୍ତପ୍ତ କୋହ

‐ ବେପଥୁର କଦମ୍ବ ତୋଳିବ ତନୁରେ,

ତମ ପ୍ରୀତିର ଚନ୍ଦନ ପେଡିରେ

ଝାଳ ଓ ଜ୍ବାଳା ଦେଇ

ଘୋରିଦେବି ମୋ

ଖଇଫୁଟା ଅସରନ୍ତି

ଅବସୋସର ଖରାବେଳ

‐ ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ କରିବ କପାଳ,

ମୋ କଳଙ୍କର କଜ୍ଜଳରେ

ରଞ୍ଜିତ କରିବି ତମ ଭ୍ରୂଲତା

‐ ଛନ୍ଦ ତୋଳିବ କଟାକ୍ଷ !

ତମ କଟାକ୍ଷର ନିମନ୍ତ୍ରିତ

ଅତିଥିକୁ ଚାହିଁବ ତ

ନିଜକୁ ଶୀତର ଶିକୁଳି କରି

ବାନ୍ଧିଦେବି ତମ ଯୌଥ‐ରାତ୍ରି

ମୋ କାବ୍ଯମୟ ସତ୍ତାର

ଉଷୁମ୍ ଗଜଲରେ ।

ଚାହିଁବ ତ

ତମ ଯୌଥ‐ନିଃଶ୍ବାସର ଝଡ

ଆଲିଙ୍ଗନର ଉଦଗ୍ର ଶୋଷକୁ

ନିବିଡ ନିଷ୍କଣ୍ଟକ କରିଦେବି

ମୋ ଶେଷ ନିଃଶ୍ବାସରେ !