Library
ପ୍ରେମିକା
ପ୍ରେମିକା
ମୋନାଲିସା ମିଶ୍ର
ଥରେ ସେ କହିଲେ ମୁଁ କୁଆଡେ
ରଙ୍ଗୀନ୍ ମାଛ ପରି ପହଁରୁଥିଲି
ଯେବେ ସେ ମଦ ଢାଳୁଥିଲେ
ତାଙ୍କ କାଚଗ୍ଲାସ୍ ରେ
ଦିନେ କୁଆଡେ କେଶ ମୁକୁଳେଇ
ଉତ୍ତରୀ ହଜେଇ
ଲୋଟି ପଡିଥିଲି ପିଆଲର ଧାରେ ଧାରେ
ସେ ଯେବେ ଶୋଷିଲା ଥିଲେ
ଏକ କଫି ଅନ୍ଧାରରେ
ଆଉ କେବେ ପୁଣି
ମୋ ଲାଲ୍ ଟୁକ୍ ଟୁକ୍
ବଧୂଲି ଓଠଟି ପୋଡା ମାଂସ ପରି
ଝୁଲୁଥିଲା ତାଙ୍କ କଣ୍ଟା ଚାମଚ୍ ରେ
ମୁଁ ହସିଲି, ଏତେ ହସିଲି ଯେ
ଚିରା ପଲିଥିନ ପରି ଓଟାରି ଓଟାରି ହେଇ
ଦି’ଫାଳ ହେଇଗଲା ଆକାଶ
ଭକ୍ କଲାପରି
ଓକାଳି ପକେଇଲା ବସୁଧା
ଗୁଡାଏ ରକ୍ତ, ରେତ
କେଶ,ସ୍ଵେଦ ଯୋନି,ଜଙ୍ଘରେ
ଲାଳ ସରବର ଏକ ପାହାଡ
କହିଲି, ନେ ଖାସ୍ ତୋହରି ପାଇଁ
ରୂପାଥାଳିରେ ପରଶି ଦେଉଛି
ଗୋଟିଏ ଗର୍ତ୍ତ ଯା, ଫେରିଯା
ସେଇ ଆବୁଡା ଖାବୁଡା ପଥରକୁ
ଖୋଦେଇ କରିବୁ ଖଟରେ ବାଡରେ
ପାଚେରୀରେ କାଲେଣ୍ଡରରେ
ରେତ ଲିପା ରାଜରାସ୍ତାରେ
ମୁଁ ତ ପାଇସାରିଛି
ପାଦ ପାଇଁ ଏକ ଚଟାଣ
ଉଖାରି ଆଣିଛି,ଶଢା କଦମ୍ବ ପରି
ତୋ ପ୍ରେମର ପଚା ଗନ୍ଧ
ଏବେ ମୋ ହାତରେ ହିଁ
ଲେଖାହେଉଛି ମୋ ନିଜର ଜୀବନ୍ୟାସ l
