ପହିଲି କିରଣ

ପାହିଲାଣି ରଜନୀ

କମିନି ନିଦ,ସରିନି ସ୍ବପ୍ନ

ଅପେକ୍ଷାର ଆଉ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ 

ବାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟର

ଆଶାର ପହିଲି କିରଣକୁ ।

ସିନ୍ଦୁରାର ଗର୍ଭ ଫାଟି 

ଆସିବ ସେ,

ଲକ୍ଷେ ଯୋଜନ ଦୂରରୁ ।

କାକଳୀ ଦେଲାଣି ରାବ 

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେଲାଣି ଗଗନ

ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ଚିହ୍ନିତ ଚେହେରାଟି

ପୂର୍ବେ ଦିଗେ ଲାଲ ବିନ୍ଦୁଟିଏ ହୋଇ ।

ଅଗଣାରେ ମୋର ଉଭାହୋଇଛି ସେ

ସବୁ ରାଗ ରୋଷ ଭୁଲି

ସବୁ ପରେବି,

ଅଜାଡ଼ି ଦେଉଛି ସେ କିରଣକୁ ,

ବନ୍ଧୁଟିଏ ଭାବି ।

ହେଳା ନାହିଁ ଆଉ

ଉଠ ଉଠ ସାଧୁଜନ ନିଦ୍ରାକର ପରିହାର

ଜାଗ୍ରତ ହୋଇ,

ନିୟୋଜିତ ହୁଅ କର୍ମରେ

କେଜାଣି ଶୋଉ ଶୋଉ କେତେ ରାତି ପାହିଯିବ ଏମିତି

ନିଦରେ ନିଦରେ ।