ଲୁହ ଅମାନିଆ ବହିଗଲେ ଥରେ

ମହାସ୍ମୀତା

ଲୁହ ଅମାନିଆ ବହିଗଲେ ଥରେ

ଆନମନା ସ୍ମୃତି ତୀରେ

ଅଭିମାନର ପଣତ ପାଏନା

ବାନ୍ଧି ରଖିବାକୁ କାଳେ

ଆଖି କୋଣେ କେତେ ମହୁଆ ସପନ

ମନରେ ଅସୀମ ଆଶା

ପୁଲକ ବିହିନ ବିରାଗ ମନ ମୋ

ଭାବନାର ଶୂନ୍ୟଭାଷା

ଚନ୍ଦ୍ର ପୂ୍ରରେ ମଧୁ ଜାମିନୀତ

ମିଳନର ରାଗ ଗାଇ

ବିରହ ବିଛେଦ ଭୁଲିଯାଏ ପୁଣି

ଅଭିସାରିକା ଟେ ହୋଇ।