ବର୍ଷା

ବର୍ଷା ! 

ତମେ ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢ଼ର

ସିକ୍ତ ଛୁଆଁର ଶୀତଳ ଅନୁଭୁତି

ଓଦା ଓଦା ବାସ୍ନାର ମହକେ

ଶିହରଣ ମୋ ରୋମରାଜି

ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଝରକା ଦେଇ ଆଗମନା

ସ୍ନିଗ୍ଧ ସ୍ପର୍ଶ କାତରରେ ହଜି ଯାଏ ନିଦ ।

ବର୍ଷା

ତମେ ପ୍ରତିକୂଳର ଆଶା

ମୋ କୋଟି ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଜଲ୍'ସା

ମୁଁ ପିପାସା 

ତମେ ଅମୃତର ଧାରା

ତମେ ମୋ କବିତାର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଲିପି

ତମ ଛନ୍ଦରେ ଛନ୍ଦିହୁଏ ମୋ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାଷା ।

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ

ପ୍ରୀତି ଚୁମ୍ବନରେ ଭରିଦିଅ ମାଦକତା

ତମେ ନିଦାଘର ଉଷ୍ମତାରେ ଢାଲିଦିଅ

ସମ୍ବେଦନର ପ୍ରଳୟ

ମେଣ୍ଟି ଯାଏ ତମ ଉପବନେ ଭିଜି

ବୈଶାଖୀର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଅସହିଷ୍ଣୁତା ।

ବର୍ଷା ! 

ମୁଁ ତମ ଆଦରର ଛତା 

ତମ ଆଦ୍ରତାରେ 

ମୋ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ସ୍ୱାର୍ଥକତା 

ଉଭୟଙ୍କ ନିବିଡ଼ତା 

ସାତ ଜନ୍ମର ।