ବନାନୀ

ହେ ସୁନ୍ଦର ସବୁଜ ବନାନୀ,

କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ ତୁମ ଜିବନୀ‌‌ ।

ତୁମେ ଯେ ଦେଇଥାଅ ଆମକୁ ଅମ୍ଳଜାନ,

ହେଲେ ବୁଝିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ଏହି ସଜନ ।

ତୁମ ପାଇଁ ତ ବରଷା ଧାରା,

ତୁମେ ହିଁ ତ ଅମୃତ ନୀରା ‌‌‌‌। 

ତୁମ ପାଇଁ ତ ଏହି ଦୁନିଆ,

କରିଥାଅ ଯାଦୁ ତୁମେ କିମିଆଁ ।

ଅଜ୍ଞାନ ହୋଇ କାଟିଥାନ୍ତି ବନ,

ହେଲେ ତୁମେ ବଞ୍ଚାଅ ଆମ ଜୀବନ ।

ଗଛମାନଙ୍କର ନିବିଡତାରେ ହୋଇଅଛି ଘନ,

ତୁମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ କେ କହିପାରିବ ହୀନ ।