ଭୋକ

ଫୁଟପାଥରେ ଦେହଟେ ;

ଦେହ ବୋଲି ହାଡ଼ ଉପରେ

କେଇ ପରସ୍ତ ଚମ--

ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ଯେଝା ଜାଗାରେ ଥୁଆ ;

ଲୁଗାଟେ ପଡ଼ିଛି ନାଁକୁ ମାତ୍ର----

ବସ୍ତ୍ର ବିନା ସୂତା ନ୍ୟାୟରେ ;

ଲାଜ ଲୁଚିବା ପାଇଁ ----

ଲୁଚୁଛି କେଉଁଠୁ ??

ପାଖରେ ସେମିତିଆ ଆଉ ଗୋଟେ ଦେହ

ବେସ୍ ଛୋଟ, ତା ଠୁ ଜନମ ;

ଭିକାରୀ ପିଲା, ପରିଚୟ ନାହିଁ ,

ପାପଟିଏ, ନ ଚାହିଁ ବି ଫୁଟି ଯାଇଛି --

କେଉଁ ଅପରିଚିତର ଦୁର୍ବଳ ବେଳାର

କାମନାର ଫଳ ହୋଇ ;

କାନ୍ଦୁଛି ଚିହିରି ଛାଡ଼ି ।

ଖୋଜୁଛି ସେ ଖାଦ୍ୟ

ମା'ର କଙ୍କାଳ ଉପରେ ଝୁଲି ପଡ଼ିଥିବା

ହଳେ ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାରୁ ----

ପ୍ରୟାସ ଜାରି.. ଫଳ ଶୂନ୍ୟ --

ଆସିବ ବା କେମିତି ??

ଦୁଇ ଦିନ ହେଲା ଖାଦ୍ୟ ପଡ଼ିନି--

ପେଟ ଖାଲି, ଦେହ ଜରେଇଛି ।

ଏବେ ମୁହଁ ସଞ୍ଜ ;

ଆଗରେ ଦୁଇଟି ପୁଡ଼ିଆ --

ଭୋକିଲାର ଦାନା, କେତେ କଣ ଅଛି--

ମା ଖାଇଲା-- କିଏ ଦେଲା, କାହିଁକି ଦେଲା

ନିଘା ନାହିଁ.. ଇଛା ବି ନାହିଁ--

ଭୋକ ଜାଣେନା ପାପ ପୁଣ୍ୟ,

ଦାତା କିଏ....ଦଇବ କିଏ;

ଦାନବ କିଏ .... ମାନବ କିଏ ।

ଏଣେ ଦାତାଙ୍କର ନୂଆ ଅବତାର

ଭିତର ଜନ୍ତୁର ଆବିର୍ଭାବ,

ସେଇ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ହାତ ବୁଲିଲା

ସାରା ଶରୀରକୁ ଛୁଇଁଲା ସେ--

ଆପାଦମସ୍ତକ....ଧୀରେ ଧୀରେ--

ଅନୁଭବ କରୁଥିଲା ଗୋଟେ ମଜବୁର

ଲଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ ।

ନିଃଶ୍ଵାସ ତୀବ୍ର ହେଲା ଧୀରେ ଧୀରେ--

ଦୁଇ ଦେହ ଘର୍ମାକ୍ତ --

ବାହାର ଦେହଟା ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ

ଭିତରଟାକୁ ମରିବାକୁ ହେଲା-- ପୁଣି ଥରେ--

ଗୋଟିଏ ଭୋକିଲା

ଆଉ ଗୋଟେ ଭୋକିଲାର

କାମରେ ଆସିଲା--

ଦୁଇ ଅଚିହ୍ନା ଦେହ ଏକ ହୋଇ ଗଲେ,

ରତିକ୍ଳାନ୍ତା ସଞ୍ଜ ଏବେ ରାତି ହେଉଥିଲା ।

ଏଥର ସେ ଶୁଷ୍କ ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାମାନ

ଜୀବନ୍ତ ହୋଇଗଲେ--ନିର୍ଝରିଲେ ଆଉ ଥରେ,

ଚର୍ମରନ୍ଧ୍ର ଭେଦି -- ମାତୃତ୍ୱର ମହକ ନେଇ

ଛୁଆଟି କିଛି ନବୁଝି ମୁହଁ ଲଗାଇଲା--ସବୁଥର ଭଳି

ଏକା ଥରକେ ଗୁଡ଼ିଏ ଭୋକ----

ମେଣ୍ଟିଗଲେ କିଛି ପାପ ସହ----

ଆଉ ଗୋଟେ କ୍ଷୁଧାଜ ପାପର

ଆସିବା ଅପେକ୍ଷାରେ ।

ଫ୍ରାନସିସ୍ ଶତପଥୀ