ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୨୫

ତରତର ରାଇ

ରାତି ଗଲା ପାହି

କେଣେ ଗଲ ସହୀ ସଙ୍ଗାତ  

ଏକାକୀ ଯମୁନା

ଯିବାକୁ ତ ମନା

କି ବୁଦ୍ଧି କରିବି ସଖି କୁହ ତ ।

ନଣନ୍ଦ ଆକଟ

ଶାଶୁ ଜଗେ ବାଟ

ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା କରୁଛନ୍ତି ବାରଣ  

ନଗଲେ ଯମୁନା

ନଦେଖିଲେ କାହ୍ନା

ଜୀଇଁ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ହେବ ମରଣ ।

ଯାହା ହେଉ ଘାଟେ

ଯାହା ହେଉ ବାଟେ

କାଖେ ଯଦି ଥିବ ପାଣି ଗଗରା  

ଗଲେ ସାଥି ହେଇ

କିଛି ଦୋଷ ନାହିଁ

ବାଜିବନି ଗୋପ ଦାଣ୍ଡେ ନାଗରା ।

ମୁହିଁ ନିରିମାଖୀ 

ତୁମେ ମୂକ ସାକ୍ଷୀ

ଶାଶୁଙ୍କୁ ମୋ କହିବ ଲୋ ବୁଝେଇ  

କହ୍ନେଇର ଛାଇ

ମୋତେ ଛୁଇଁ ନାହିଁ

ପଣତ ଖସିନି କେଣେ ଅନେଇ ।

ସେଥି ପାଇଁ ସଖି

ଖୋଜେ ତୁମ ସାଥି

ସବୁ ଜାଣି କର କିଆଁ ବିଳମ୍ବ  

ଅଥୟ ଯମୁନା

ଅଥୟ ମୋ କାହ୍ନା

ଅଥୟ ହେବେଣି କେଳି କଦମ୍ବ ।