ଆଖି

କେବେ କଥା କହେ

କେବେ ଚୁପ ରହେ

ଆଉ ବେଳେବେଳେ କିଛି ନକହି ବି ସବୁ କହିଦିଏ l

ତତଲା ରଙ୍ଗହୀନ ରକ୍ତ ଗୁଡ଼ାକ

ନିଗାଡ଼ି ପକାଏ

ଟିକିଏ ନିବିଡ଼ ଆବେଗରେ l

କେବେ ତାର ବୁନ୍ଦେ ପାଣି

ଜାକିଜୁକି ହୋଇ ଆଉଜି ପଡ଼େ

ଉପର ବରଡ଼ା

ଆଉ ତଳ ବରଡ଼ା ସନ୍ଧିରେ l

ଦୁଇଟି ହୃଦୟର

ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟର ସାକ୍ଷୀ ହୁଏ

ପୁଣି ମୃତ୍ୟୁ ପରେ

ଶୋଭାଯାତ୍ରାରେ ଯାଏ "ରାମ ନାମ ସତ୍ୟ ହେ" କହି କହି l

ଧର୍ମଛଡ଼ା ହେଇ

ଦର୍ଶନୀୟ ନୁହେଁ ବୋଲି 

କେବେ ଅଳି କରିନି,

ମନ ଓ ହୃଦୟର ସଂଘର୍ଷରୁ

କେବେ ଦୂରେଇ ଯାଇନି l

ପ୍ରାପ୍ତି - ଅପ୍ରାପ୍ତିର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱକୁ ଯାଇ 

ନିର୍ବାଣ ପାଇବାର

ଅଭିଳାଷ ବି କେବେ ନାହିଁ ତା ମନରେ,

ସବୁ ଗୋପନୀୟତାର

ଚି଼ହ୍ନା ସ୍ୱର ହେଇ

ବାସ !

ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେବାକୁ ଚାହେଁ ପ୍ରତି କାନରେ l