ଆକାଶ

ଜନ୍ମ ପରଠୁ ଯେତେଥର ଦେଖିଛି

ଆକାଶକୁ... ଆକାଶକୁ,

ସେ ଜଳ ଜଳ ହେଇ ଚାହିଁଛି

ତଳକୁ ତଳକୁ ।

ମନେ ଈର୍ଷା, ଅଭିଳାଷା, ସ୍ୱପ୍ନସବୁ ଦାନା ବାନ୍ଧିଛି,

ଦେଖି ଆକାଶର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ

ଆହୁରି ଆହୁରି ଦେଖିବି ମନଭରି ଦେଖିବି!

ହେଲେ, ବାରମ୍ବାର ଦୃଷ୍ଟି ଖସିପଡ଼ିଛି

ତଳକୁ ତଳକୁ ।

ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ମନେପଡ଼େ ପିଲାଦିନ

ସ୍ୱପ୍ନର ଶେଯରେ ଶୋଇ ଦେଖିଛି ଆକାଶକୁ

ଭାବେ, ଚାଳଛପରଟା ତ ଅଟକାଇଛି ତାକୁ,

ନହେଲେ କେତେଥର ଛୁଇଁଥାନ୍ତି!

ଖସିପଡ଼ନ୍ତା, ତଳକୁ ତଳକୁ ।

ମୋ ବୟସ ସାଙ୍ଗେ ତାଳଦେଇ ଆକାଶ

ଦୂରକୁ ଦୂରକୁ ଯାଉଛି,

ପକ୍ଷୀ ହୋଇଥିଲେ ଉଡ଼ିଯାନ୍ତି, ଛୁଇଁପକାନ୍ତି

ଆକାଶକୁ ବାନ୍ଧି ଆଣନ୍ତି

ତଳକୁ ତଳକୁ ।

ବୃଥା ମଣିଷର କାହୁଁ ଅଛି ଯେ ଡେଣା

ମନଖୋଲି ଉଡ଼ିଯିବ! ଦିଗରୁ ଦିଗନ୍ତକୁ,

ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ମନ ସ୍ୱପ୍ନ ଗଢ଼େ ସିନା

ଆକାଶ ଖସେନି କେବେ, ତଳକୁ ତଳକୁ ।

ଏବେ ମନେ ହେଜୁଛି ଚାଟଶାଳିର ପାଠ

ବୁଢ଼ାସାରେ ଆକାଶ ଦେଖେଇ 

ଚଷମା ତଳୁ ଶୁଣାଇଥିଲେ ଉଁଚାଇ ଛାଟ,

ଆକଶ କେବେ କୟାଁ ନୁହେଁ କି ଚିଲିକା ମାଛ

ଆପଣାଛାଏଁ ଖସି ପଡ଼ିବ, ତଳକୁ ତଳକୁ ।