ମହାଶୂନ୍ୟେ ସତେ ଯିବକି ମିଳେଇ ମୂଲଚାଲ ପରା କିଛି ସରିନାହିଁ !
ଅଧୁରା ସପନ
ସ୍ୱାଭିମାନ
ଓଡିଶାର ତିରିଶି ଜିଲ୍ଲାକୁ ନେଇ କବିତାଟିଏ
ଉଦ୍ବୋଧନୀ
ତାକୁ ଖାଇ ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତି ଖୁସି କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପାଳନ୍ତି ହସି।।
କବି
ଜୀବନଟା ତ,ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ,ଆଶା ନିରାଶାର,ମଝାମଝି ଠିଆ ହୋଇ,ଦୋ ଦୋ ପାଞ୍ଚ ମଣିଷ,ଭାବି ପାରେନା,ନିକିତିର କେଉଁ ପଟ ଭାରି ।
ଭକତି କୁସୁମାଂଜଳି
ତୁହି ଜନନୀ ଉତ୍କଳ ଭୂମି
ବିକୃତ ମାନସିକତାର ଶିକାର ଅମଡାବାଟର ଯେତେ ସବୁ ପଥିକ କେବଳ କହିବାରେ କଥାଟିଏ ହୋଇ ରହିଯାଏ ପ୍ରେମ , ଶାଶ୍ୱତ, ସତ୍ୟ,ଚିରନ୍ତନ,
ମା’ ପରି କିଏ ଆଉ ଅଛି...
ସତ୍ୟ ବଚନ
ହେଲେ, ତୁମ ସାମ୍ନା ରେ ସଦାମୁଁ କାହିଁକି ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ଯାଏ,ହାତ ପାତେ ତୁମରି ଆଗ ରେ,ଭାବେ ତୁମକୁ ମାଗିବିନି ତଆଉ କାହାକୁ ମାଗବି?
ଶୀର୍ଷକ :ସେଇ ଝିଅ ଟି
କିଏ ଜାଣେ କେଉଁ ନୂଆ ରୂପ ନେଇ ଆସି ଖେଳିବ ସେ କୁଳେ।।
ରଜକ କେବେ କି ଯଜ୍ଞାଚାର୍ଯ୍ୟ ଗ୍ରାହୀ ବେଦାଚ଼ାର୍ଯ୍ୟ ପାଠକଲେ, ଶୁକର ନୁହଇ କେବେବି ଗୋମାତା ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ଭବେ ଥିଲେ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାର କୁ ସ୍ଵାଧୀନତା କହି, ଶୃଙ୍ଖଳା ର ବନ୍ଧ ଡିଅଁ ନାହିଁ !
ମୁଁ ତାକୁ ଦେଇଥିବା କଥା ରଖିପାରିଲିନି,କାରଣ ଗୋଟେ ସୈନିକର ଜନ୍ମ ଶତୃର ଗୁଳି ଖାଇବା ପାଇଁ...
ବର୍ଷା ଏକ ସ୍ମୃତି ସେଇ ପିଲାଦିନର, କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘ ଦେଖି ମାଆ କୋଳରେ ଲୁଚିବାର, ବାପାଙ୍କ ଫେରିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ମାଆ କାନ୍ଦିବାର I ଅସରାଏ ବର...
Library
