प्रेम : एक भावभिना कल्लोळ

कधी अंतरात उठत राहिलेला

भावाभिना कल्लोळ

कधी गावभर पसरलेला

झंझावाती गदारोळ

तरी कसे कोठून मनाला

असीम बळ मिळालेले

असेच असतात काय आठव

काळजात खोल खोल रुजलेले

कधी मकरंदाने ओथंबलेले

संपृक्त मोहळ

आणि अर्ध्या वाटेवर भेटलेले

घोंगावणारे वादळ

परी दुर्दम्य आवेशाने

दोन हात केलेले

असेच असतात काय आठव

काळजात खोल खोल रुजलेले

कधी प्राजक्त पुष्पांचा

पायाशी पडलेला सुगंधी सडा

कधी सैरभैर मनाने

शोध घेतलेला व्याकूळ छडा

तेव्हा सैरावैरा धावताना

काट्यांचे भान नसलेले

असेच असतात काय आठव

काळजात खोल खोल रुजलेले

कधी गुलकंद घातलेला

पानांचा मिठास विडा

कधी काळीज करकचून

टाकणाऱ्या बंधनांचा तिढा

तरी अपराजेय जिगीषेने

भावविश्व साकारलेले

असेच असतात काय आठव

खोल खोल रुजलेले

कधी रात्री जागवणारा

जीवघेणा जागर

कधी पंखात बळ

भरणारा अथांग सागर

आणि बेभानपणे

आयुष्य झोकून दिलेले

असेच असतात काय आठव

खोल खोल रुजलेले

कधी कासावीस उरात

दाटून आलेले गच्च मळभ

कधी लक्ष लक्ष तेजोबिंबांचे

एक अंतहीन नभ

एका उत्कट स्वप्नाने

जीवन सारे तेजाळलेले

असेच असतात काय आठव

काळजात खोल खोल रुजलेले

कधी जगण्याचे निमित्त

गवसलेले आशयघन अंतराळ

तर कधी भोवताल वेढलेले

जंगलातील वणव्याचे जाळ

तरी ते तेव्हाचे सुवर्णक्षण

तावून सुलाखून निघालेले

असेच असतात काय आठव

काळजात खोल खोल रुजलेले.