पारवा

भर दुपार उन्हात

निरजन माळावर

धरी सावली बुडाशी

उभा एकाकी पिंपर

उभा पिंपर सोशितो

उष्ण वाऱ्याच्या त्या झळा

पायथ्याच्या सावलीत

काट्या कोरांट्याचा आळा

तिथे जरा सावलीत

टेकवली पाठ थोडी

शिणल्या या जिवलागी

लागे निदरेची गोडी

घुमे पारवा एकांती

उंच शेंड्यात पानात

उघडले डोळे माझे

शीळ घुमता कानात

घेई उंच रे भरारी

शल्य मनाचे तू सोडी

पाही दुनियेचे रंग

नको एकांताची गोडी.