मोकळ्या ओंजळीत

कुठे ठावे दुःख मोकळ्या आकाशाला 

येथे जगताना आग बेचैन काळजाला

उडाली पाने आयुष्याची वाऱ्याबरोबर 

स्वप्न घेऊन डोळ्यात रांग लागे देवळाला 

गर्दीत दलालांच्या पूजले रानाला कितीदा 

बोले पिकात विठ्ठल काय पाहसी कळसाला

 

राजकारणाचे धुके लागले गाव गिळायला 

कंठ दाटून येई पाहून मोकळ्या दावणीला

झाडांनीही ऐकल्या विराण्या दु:खाच्या 

मिटली ना तहान प्रश्न विचारून पावसाला

डोलायचा पिकात कणसाला दाने लगडता  

काय मोकळ्या ओंजळीत अनंत प्रवासाला