STORYMIRROR

Chandrakant Dhangawhal

Tragedy

3  

Chandrakant Dhangawhal

Tragedy

एकाकी जगणे

एकाकी जगणे

1 min
281


प्रत्येकाचे बाबा आपल्या

मुलावर खुप प्रेम करतात

काया झिजवून आयुष्यभर 

पै पै जोडतात


राब राब राबुन बाबा कधीच थकत नाही

लेकराच्या डोळ्यात

अश्रू येवू देत नाही


जगणे बापाचे मुलांसाठीच असते

याची जाणिव मात्र

कुणालाच नसते


बाप सोडून जेव्हा पोरगा

दुर देशी जातो

मुलाशिवाय बाप

एकाकी जगतो


घरहोते सुने सुने

बोल मुके होतात

रिकाम्या घरात दिवस

कसेबसे जातात


मुलगा सुखी झाल्यावर

म्हातारपण सुखात जाईल

असे बाबांना वाटते

पण....

लाडाच लेकरू वाटपाहूनही येत नाही

जीव एकाकी जातो

शेवटचं डोळे भरून

पाहता येत नाही


खांदे उसणे शेजारपाजार चार

डाग अग्नीचा परका देतो

भेटीवाचुन लेकराच्या

बाप तरसुन मरतो.


Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Tragedy