डौलदार पीकं याव म्हणून जीव ओवाळून टाकणारा

विकासाचा फक्त भासच भास

राब राब राबून मिळते दोन घास ! पिक आलेतर ठीक नाहीतर उपवास...

काबाड कष्ट करुन सर्व जगाला देई अन्न ठेवतो एवढीच आशा देव होइल त्याला प्रसन्न

अभंगाच्या रूपात बळीराजाची व्यथा मांडणारी रचना

आनंदी राहतोस तू मानवा