વચ્ચે

આશાના દોરડાના  મધ્યબિંદુએ,

બજાણીયાની જેમ નાચતી રહેતી, 

તારા આવવાની સંભાવનાઓનું સંતુલન,

તારા નકારના ડરથી બગડી જાય છે. 

અને એ મઝધારમાં અટવાયેલી,

નૌકાની જેમ હાલકડોલક થવા લાગે છે,

આપણાં પ્રેમના મધ્યાહ્ને ઉતરી

આવેલા આશંકાના અંધારા

ઓળાએ પ્રેમ પર પડદો પાડી દીધો છે. 

એ પડદો મધ્યાન્તરનો છે  કે સમાપ્તિનો ? 

એ વિચારતી હું,  મધદરિયે,

ભુલા પડેલા જહાજની જેમ 

અહીંથી તહીં ભટકતી રહુ છું.

મધરાતે જોયેલા સપના જેવો તું, 

ને તને સાકાર કરવા માગતી હું, 

પછી જાગતી જ રહું છું, 

કિનારે ઉભેલી,  ઝીણું પણ

સતત ઝબુકતી  દિવાદાંડીના જેવી.

એ પ્રકાશના સહારે પણ 

શું આપણો સંબંધ પાર ઉતરી શકશે ?

ફરી પેલા આશંકાના ઓળા 

મારી આસપાસ ઘેરાઈ જાય છે.