માણસ

માણસ માણસને ગમેય ખરો,

માણસ માણસને ખમેય ખરો,

સ્વાર્થ પોતાનો એ સાધવાને,

માણસ કોઈ રમત રમેય ખરો,

ધાર્મિક છે એ દેખાડવા કાજે,

સાધુસંતને વખતે નમેય ખરો,

માત્ર અનાજ ખાય એવું નથી,

બારોબાર એ પૈસો જમેય ખરો,

મનમાં ભર્યું હોય વિષ હળાહળ,

તોય વાણી મીઠી બોલેય ખરો,

આડંબરમાં રાચતો એ નિરંતર,

કેટકેટલાય દેખાવો કરેય ખરો,

આપે વચન જોશમાંને જોશમાં,

ખરે ટાણે પાછો એ ફરેય ખરો.