દીપક

અંધારાંને જાણે ગળી ગયો છે દીપક,

અજવાળામાં એ ભળી ગયો છે દીપક,

ચારેકોર એ પ્રકાશ પાથરનારો પથિક,

આમ ઓચિંતો જ મળી ગયો છે દીપક,

વાટ, દીવેલને કોડિયાં સંગ પાંગરતો,

જ્ઞાન તણા મારગમાં વળી ગયો છે દીપક,

જાત જલાવી જે જગને ઊજાળતો,

અનિલ સૂસવાટે એ છળી ગયો છે દીપક,

કરી ગ્રાસ તમસને તેજને પ્રગટાવતો,

રખેને સત્યની રાહ એ કળી ગયો છે દીપક.