ମୋ ପ୍ରଥମ ଲେଖା

ଶିଶୁ ମନ୍ଦିରର ଆଚାର୍ଯ୍ୟା ଥିଲି

ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦଶଦିନ ଯାଇଥିଲି ॥

ଶେଷ ଦିନ ଲେଖ ନିଜ ଅନୁଭୂତି

କବିତା କି ଗଳ୍ପ ଯାହା ତୁମ ପ୍ରୀତି॥

ଅଭିଜ୍ଞତା ନେଇ କବିତା ଲେଖିଲି

କାନ୍ଥରେ ତାକୁ ଛାପିବା ଦେଖିଲି ॥

ନଥିଲା ମୋ ପାଖେ ଭ୍ରାମ୍ୟମାଣ

ହଜିଯାଇଛି ତେଣୁ ପ୍ରମାଣ ॥

ଭୂୟଶୀ ପ୍ରଶଂସା ପାଇଛି ବନ୍ଧୁଠାରୁ

ଲେଖିବା ଖୁସି ପାଇଲି ସେଦିନରୁ ॥

ଲେଖୁଥିଲି ହେଲେ ସବୁ ହଜିଯାଉଥିଲା

କାରଣ ସେସବୁ ସାଇତି ହେଉନଥିଲା ॥

ଆଜି କିନ୍ତୁ ବ୍ରହ୍ମପୁର ସାହିତ୍ୟ ରେ ଅଛି

ଲେଖାକୁ ସାଇତି ରଖିବା ଜାଣିସାରିଛି ॥

ଭୂଲିପାରିବିନି ସେ ସ୍ମୄୄୄତି ଗୁଡିକ

ମନେ ରହିବ ସେ ଜୀବନ ଯାକ ॥

ମନର ଭାବକୁ ପ୍ରକାଶିବା ପାଇଁ

ଏକ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଖୋଜିଲି ପାଇ ॥

ଷ୍ଠୋରୀମିରର ରେ ଲେଖା ପାଉଛି

ନିତି ମୁଁ କେତେ ଆନନ୍ଦ ପାଉଛି ॥

ପ୍ରଥମ ଲେଖା ମୋ ସୌରଭ ପତ୍ରିକାରେ

ଅଛି ଦୁଇ ହଜାର ଷୋହଳ ମସିହାରେ ॥