କାଲି ରାତିର କବିତା

ପଢିବାକୁ ଜିଦ୍ କରନି

କାଲି ରାତିର କବିତା !

କାହିଁକିନା , ମୁଁ ବି'

ତୁମ ପରି ଲେଖିପାରିନଥିଲି

ଅମାପ ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ମହ ମହ ବାସ୍ନାକୁ..

ପୃଷ୍ଠାଏ ଡାଏରୀ ମଧ୍ୟରେ..।

ତଥାପି ଯଦି ଜିଦ୍ କରୁଛ

ନେହୁରା ହୁଅ ରାତି ପାଖରେ

ସେ ଆସି ଶୁଣେଇ ଦେଇପାରିବ

ସବୁକିଛି ସପନେ ସପନେ..

କାହିଁକିନା ! ମୁଁ ଦେଖିଛି

ସେ କେମିତି କାଲି ?

ଲୁଚି ଲୁଚି ଦେଖୁଥିଲା ଶୁଣୁଥିଲା

ଆମ ନିଆରା ଢଙ୍ଗର ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଦିବସ ପାଳନକୁ ।

ବାଧ୍ୟକରି ପଚାରନି ମୋତେ !

କାହିଁକି ମୁଁ ? ରୁମାଲ ଭିତରେ

ଲୁଚେଇ ଦେଉଥିଲି

ତୁମ ନଜରରୁ ମୋ ପୃଥିବୀଟିକୁ ;

ପୁଣି ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟିବା ଛାଡ଼ି

ମଝି ମଝିରେ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲି କାହିଁକି ?

ସିଝିବାକୁ ତତଳାଗଡ଼ର ଅଦିନ ଝାଞ୍ଜିରେ..।

ଆଉ ଗୋଟେ କଥା !

ନିଜ ସହ ଲଢ଼ି କହିଦେଉଛି ବୋଲି

କହିଦେବନି ଆଉ କା' ଆଗରେ..

କାହିଁକି ଜାଣିଛ ?

ମୁଁ ଠିକ୍ ଜାଣିଛି ଯେ-

"କିଛି ହୃଦୟ କାଚ ଠୁ ବି' ଅଧିକ ଭଙ୍ଗୁର ଥାଏ ।"

ଆଉ ତୁମେ ବି' ଠିକ୍ ଜାଣିଥିବ !

କାଚ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ; କେମିତି ?

ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ତା' ସାମ୍ନାର ଚଳଚଞ୍ଚଳ ପୃଥିବୀଟା ।

ମଝି ମଝିରେ ଯେତେବେଳେ

ମୋ ଆଖି ଦିଶୁଥିଲା

ତୁମ କା' ଆଖି ଭିତରେ...

ସମୟ ଯେ ସେଇଠି ଥ' ହୋଇଯାଉଥିଲା

ତୁମେ ବୋଧେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବନି !

ସେଇଠୁ ବାହାରୁ ବାହାରୁ..

ବାସ୍ତବତା ଯେ ଚାଲିଯାଉଥିଲା

ଢେର କିଛି ବର୍ଷ ଆଗକୁ...

ତା ପରେ ପରେ ହଠାତ୍ କେମିତି ?

ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଉଥିଲା ନିଶ୍ୱାସ

ଦ୍ବିଗୁଣିତ ହୋଇଯାଉଥିଲା ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ

ବହିଯାଉଥିଲା ଆଖି ଆଗର ପୃଥିବୀ ସାଗର ହୋଇ

ତମେ ତା' ବି ବିଶ୍ୱାସ କରିବନି ବୋଧେ !

ପାରିବ ଯଦି ! ଏବେବି ଆସ

ଶୁଣ ! ମୋ ଛାତିରେ ନେସି ହୋଇ ଥରେ

ବତୁରୀଯାଇଥିବା ହୃଦୟ କେମିତି

ବୀରହ ରାଗରେ ଗାଉଛି-

"ତୁ ଧୀରେ ଧୀରେ..ଚାଲରେ ସମୟ...! "

#Bab_L_U

#Dedicate_to_all_my_friends