ଯାଚି କଲ୍ୟାଣ ମାଗି ଜୁହାର

କେଉଁ କାଳୁ କଥା ଇଏ ଲୋ ବଉଳ

 ଯାଚି କଇଲାଣ ମାଗି ଜୁହାର

ପ୍ରୀତି ଅନୁରାଗ ମିଛ ପ୍ରହେଳିକା

 ସତରେ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ଏ ଯୁଗର |

ପ୍ରେମ ଅନୁଭବ ବିଷ ଲୋ ବଉଳ

 କେହି ତ ନୁହଁଇ ଏଠି ନିଜର

ଛଳନାରେ ଖାଲି ଟାଣିଲେ ପାଖକୁ

 (ମିଳଇ କଲ୍ୟାଣ ମିଳେ ଜୁହାର |

ମାଆ ତ ଶିଖାଏ ପିଲାଙ୍କୁ ନିଇତି

 ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନେ କର ଜୁହାର

ପିଲାଙ୍କୁ ଏ କଥା କଠିନ ଲାଗଇ

 ଅନିଚ୍ଛାରେ ମାନେ ମାଆର ବୋଲ |

ପ୍ରକୃତି ଖରାପ ଲୋକ ଲୋ ବଉଳ

 ଇଜ୍ଜତ ମହତ ନ ଥାଏ ତା'ର

ଅଲଜ୍ଜ୍ୟା ପଣରେ କଥା କହୁଥାଏ

 ସତରେ ଲାଗଇ ସେ ଗଭର୍ଣ୍ଣର |

ଲିଭି ଯିବ କେବେ ଆୟୁ ଲୋ ବଉଳ

 ଆଜି କଥା କାଲି ପାଣିର ଗାର

ମାଟିର ଦ୍ୱୀପରେ ତଇଳ ଶେଜରେ

ଭାରି ଭାରି ଲାଗିଲାଣି ଏ ପ୍ରାଣ |

ସଂସାର ସରଗ ଅଳି ଲୋ ବଉଳ

 ଜୀବନ ପାଣିର ଅଦୃଶ୍ୟ ଗାର

କାହାଠୁ କାହିଁକି ଅଧିକ ଚାହିଁବା

 ଏ ପରା ଅଟଇ ଘୋର କଳିକାଳ |

 ସବୁ ଦେଖି ଏଠି ନୀରବ ରହିବା

 ଆମ ପାଇଁ ହେବ ନ୍ୟାୟ ବେଭାର |

ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀ ଯନ୍ତ୍ରୀ ସହଜେ କୁହନ୍ତି

 କିଛି ନାହିଁ ତାଙ୍କ ବାଛ ବିଚାର |

 ବିଶ୍ୱାସ ସବୁକୁ କରି ଯା ବଉଳ 

 କିଛି ଠିକଠାକ ନାହିଁ ଏଠାର 

ଯାହା ତ ଚାଲିଛି ଯାହା ବି ଚାଲିବ

 ଆଖି ଖୋଲି ଦେଖ ରଖ ନଜର |

ଯେବେ ବି ମିଳୁଛି ଯେମିତି ମିଳୁଛି

 ଯାଚି କଇଲାଣ ମାଗି ଜୁହାର

ଦୁଃଖ ତୁ କରନି ବଉଳ ମୋର ଲୋ

 ଏ ସବୁ ଭାଗ୍ୟର ଲେଖା ଆମର |