ଶାନ୍ତି

ତୁ ଆସୁ ..

ଆସୁ ସିନା,ମାତ୍ର ବୟସ ତୋର କମ୍...

ତତେ ପାଇବାକୁ କାହାର ବା ଇଚ୍ଛା ନ ଥାଏ ? 

କିଏ ବା କସରତ୍ ନ କରେ !

ପ୍ରତି ମନରେ ତୁ ହକ୍ ଜମେଇ ବସିପଡୁ

ମନର ରାଣୀ ହେଇ,

ତୋ' ପାଇଁ ପରା ଏତେ ତରବର ..

ତୁ କିନ୍ତୁ ଫୁଲେଇ ହେଇ ବସିପଡୁ !

ଭଳ ପାଇବାର ପୃଷ୍ଠାରେ ତୁ 

କଷ୍ଟରେ ବି କାଇଁ ଏତେ ଭଲ ଲାଗୁ ?

ବେଳେ ବେଳେ ତୁ ଅବସର ନେଇ ଯାଉ,

ପକ୍ଷୀ ହେଇ ଫୁର୍ କିନା ଉଡିଯାଉ ...

ମଧୁର ସ୍ମୃତିକୁ ଦରାଣ୍ଡି ପକାଉ ତୁ ତୋ କବଳେ ..

ମାତ୍ର କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ନୋହୁ ,

ମୁଁ ଚାହେଁ ତୁ ସବୁବେଲେ ରହ ମୋ ପାଖେ 

ତୁ କିନ୍ତୁ ମୁକୁଳି ଯାଉ ,

ବୋଧେ ଅଣନିଶ୍ୱାସି ହେଇ ପଡୁ ତୁ ।

ମୁଁ ବା କେମିତି ବାନ୍ଧନ୍ତି ତତେ ଯେ !

ତୁ ପରା ସମୟର ଗତି ପରି,

ତଥାପି ଟିକେ ବି ଗ୍ଲାନି ନାହିଁ,

ନୈରାଶ୍ୟ ନାହିଁ,

ନାହିଁ ମଧ୍ୟ ଟିକେ ଦୁଃଖ,

କାରଣ ସବୁ ବେଳେ ଭଲ "ଅଳ୍ପ" 

ହଁ "ଅଳ୍ପ" ।।।

ଆଉ ସେଥିରେ ଅଛି ଆନନ୍ଦ,

ଉତ୍ସାହ,ଇଶ୍ୱର,ପ୍ରେମ !