ସ୍ବାଧୀନ ଭାରତ

ପରାଧିନତାର ଶୃଙ୍ଖଳ ଛିଣ୍ଡେଇ

ଆମେ ବୁଲୁ ଥିଲେ ପଦାରେ ,

ସେ ଦେଶର ଶିଶୁ ମାଆକୁ ହରେଇ

କାନ୍ଦୁ ଥିଲା ବସି 

ବହ୍ନିର ବାରୁଦ ଗଦାରେ ।

ପଞ୍ଚସ୍ତରି ବର୍ଶ ପରେ ସେଇ ଦେଶ

ରାଇଜେ ହେଉଛି ଧନୀରେ ଗଣା ,

ଆମେ ଖୋଜୁ ଅଛୁ ଭତ୍ତା ଓ ଭାତିଆ

ସରକାରୀ ଡାଲି ଅଣ୍ଡା ମାଗଣା ।

ସେ ଦେଶ ଜନତା ବଡ଼ ସ୍ବାଭିମାନୀ

ଛୁଞ୍ଚି ବି କିଣେନି ଦେଶ ବାହାରୁ ,

ଆମେ କିଣୁ ଅଛୁ ବିଦେଶୀ ଦରବ

ଦେଶ ପ୍ରେମୀ କହି ଫୁଟାଣି ମାରୁ ।

ସିଂହ ତ ସାହସୀ ବାଘ ତ ବୁଦ୍ଧିଆ

ଦେହ ଖରାପରେ ଶାଗ ଖାଉଛୁ ,

" ଆଚ୍ଛା ଦିନ" କହି ପିଚ୍ଛା ଧରୁ ଯାଇ

ପ୍ରଗତି ନାଆଁରେ ପାଗ ଭିଡ଼ୁଛୁ ।

ସ୍ବାଧୀନ ଭାରତ କହି ବୁଲୁ ଅଛୁ

ଭାରତୀକୁ ମିଳି ନାହିଁ ସ୍ବାଧୀନ ,

ନାରୀ ଆଗେଇଲେ ଦେଶ ଆଗେଇବ

ଭରତ ଦେଉଛି ଲମ୍ବା ଭାଷଣ ।

ଇଚ୍ଛାଧାରୀ ନାଗ ନାଗୁଣୀ ଖୋଜୁଛି

କେଳା ହରାଉଛି ତୁଚ୍ଛ ଜୀବନ,

କେଲୁଣୀକୁ ମିଳେ ଅସହାୟ ଭତ୍ତା

ପ୍ରତିଦାନେ ଝିଅ ଦିଏ ଯୌବନ ।

କରଜ ପଇସା ଶୁଝି ନପାରିକି

ଚାଷୀ କରେ ନିତି ଆତ୍ମ ହତ୍ୟା ,

ନେତାଙ୍କ କଥାରେ ପାଣିପାଗ ଚାଲେ

ଫି' ବର୍ଷ ଆସେ ମହାବାତ୍ୟା ।

ଅଣ୍ଡା, ମଣ୍ଡା , ଭଣ୍ଡା ସବୁତ ଖାଇଛୁ

ପଣ୍ଡା କଥା କିଆଁ ମାନିବୁ ନାହିଁ ?

ଧଣ୍ଡ ହେଇ ଯେବେ ବେଙ୍ଗ ଗିଳି ଅଛୁ

ଝଣ୍ଡା ଧରି ଚାଲ ଦଣ୍ଡ ମୁଣ୍ଡେଇ ।

ସ୍ବର ତାଳ ଲୟ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଆୟ

ଗାଇ ଚାଲ ମିଶି ସ୍ବାଧୀନ ଗୀତି,

ବରଷକୁ ଥରେ ଗାଇ ଦେଲା ପରେ

ଦୁନିଆଁ ଜାଣିବ ସ୍ବଦେଶ ପ୍ରୀତି ।

ସ୍ବାଧୀନ ସ୍ବାଧୀନ ସ୍ବାଧୀନ ସ୍ବାଧୀନ

ସ୍ବାଧୀନ ଭାରତ ଗାଅ ରେ ,

ଆମରି ନାଅାରେ ଆମେ ତ ନାଉରି

ବାକି କଥା ଭୁଲି ଯାଅ ରେ ।

ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ମୋ ଦେଶର ଶିଶୁ

ଗାଉଛି ସ୍ବାଧୀନ ସଙ୍ଗୀତ ,

ଗରିବରେ ଥାଇ ଗର୍ବରେ କହେ

ମୋ ଦେଶ ସ୍ବାଧୀନ ଭାରତ ।

ମୋ ଦେଶ ମହାନ ଭାରତ ।