ପ୍ରବାସୀ

ଭୋକିଲା ପେଟର ବିକଳ ଦେଖିଛ

    ସମ୍ଭାଳିଛି ତାର ଜ୍ୱାଳା

ଦାଦନଙ୍କୁ ଆଜି କରୁଅଛ ଘୃଣା

     ଆସୁଛନ୍ତି ଭେଳାଭେଳା ।

ପେଟ ପାଇଁ ସିନା ଯାଇଥିଲେ ଦୂରେ

     ଛାଡି ଗାଆଁ ଭିଟାମାଟି

ଖୁସିରେ କିଏ ସେ ଯାଏନି ପ୍ରବାସେ

      ତେଜି ନିଜ ଜନ୍ମମାଟି ।

ଆସିଲା ବିପଦ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ

      ସର୍ବେ ହେଲେ ସଚେତନ

କାମଧନ୍ଦା ତାଙ୍କ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା

      ବିଚଳିତ ତାଙ୍କ ମନ ।

ପିଲାଙ୍କ ମୁଖରେ ଆହାର ନଦେଇ

      ଅନୁତାପେ ଜରଜର

ପିତାମାତା ହୋଇ ଦେଖିବେ କିପରି

      ବିକଳ ସେ ପିଲାଙ୍କର ।

ଗରଭିଣୀ ମାଆ ଖାଇବା ପାଇଁ ତ

      ଭୋକେ ହୁଏ ଛଟପଟ

ପେଟରେ ତାପିଲା ବଢିବ କେମନ୍ତେ

      ମିଳେନାହିଁ ରୁଟିପଟ ।

ନିଜ ଜନ୍ମମାଟି ଫେରିବା ପାଇଁ ତ

      କେତେ କଲେ ଅନୁରୋଧ

ଫେରିବାରେ ଡେରି ନିରାଶ କରିଲା

      ମନକରେ ପ୍ରତିବାଦ ।

ସହିପାରିଲେନି ଦୁଃଖର ଯନ୍ତ୍ରଣା

      ଜୀବନ ସେ ଦେଇଦେଲା

ଆଉ କେତେ ପୁଣି ଘର ବାହୁଡାରେ

      ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ଉଡିଗଲା ।

ଚାଲିଚାଲି କିଏ ଆସୁଛି ପ୍ରବାସୁ

      ଜଳଟିକେ ମିଳୁନାହିଁ

ଖାଦ୍ୟର ସନ୍ଧାନେ ଅଳିଆ ଗଦାରୁ

       ପଚା ଖାଦ୍ୟ ଖାଏ ସେହି ।

ପେଟର ଛୁଆଟା ସହି ପାରେନାହିଁ

       ବାଟେ ହୋଇଯାଏ ଜନ୍ମ

ପୁରାଣରେ ତୁମେ ପଢିଥିଲ ପରା

      ଶ୍ରବଣ କୁମାର ନାମ ।

ଆଜି ତୁମେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ୍ଷେ ଦେଖ ହେ

        କରୁଣର ପ୍ରତିଛବି

ଧାଡିଧାଡି ହୋଇ ଚାଲୁଛନ୍ତି ସେହି

        ସାହାଯ୍ୟ କେ ଦେବ ଭାବି ।

ଆଖିର ଲୋତକ ଶୁଖିଯାଇଅଛି

       ମନେ ଭରିଅଛି ଆଣ୍ଟ

ପାଦ ଥାପିବ ସେ ଗାଆଁର ଯେମନ୍ତେ

       ଯିଏ କରୁ ଯେତେ ରଟ ।

ପ୍ରବାସୀ ଆମର ନିଜର ତ ବୋଲି

       ଯେବେ କରିବା ସ୍ୱାଗତ

ଯେତେ ଦୁଃଖଥିଲେ ହସିବେ ସେମାନେ

        ସେହି ତ ଆମ ଭାରତ ।