ଫକୀରଙ୍କୁ ପଦେ

             

ହେ ଫକୀର,

ଦେଖି ଯାଅ ନିଜେ ଆସି

କେମିତି ଜୀଉଁଛି ଏ ଜାତି ମଣିଷ

(ତୁମେ) ଗଲା ପରେ ହସି ହସି ।

ସାରିଆ ଭଗିଆ ଏବେ ବି ପୀଡ଼ିତା

ମଙ୍ଗରାଜ ନୂଆ ରୂପେ,

ଲଛମାନିଆ ତ ଦିଶୁ ନାହିଁ କାହିଁ

ମାମୁଁ ମରେ ଅଭିଶାପେ ।

ଛଅ ମାଣ ଆଉ ନାହିଁ ହେ ଫକୀରେ

ଆଠ ଗୁଣ୍ଠ ବାକି ରହିଛି ,

ସେଇ ଆଠ ଗୁଣ୍ଠ ଜାଗାରେ ମୁନୀସ୍

ନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ ଶୋଇଛି ।

ରେବତୀ ଯାଉନି ପାଠ ପଢ଼ି ଆଉ

ବଳତ୍କାରୀ ବାଟ ଜଗିଛି ,

ଏକାଟା ପାଇଲେ ଟେକାଟା ମାରୁଛି

ଟେକି ନେଇ ଝୁଣି ଖାଉଛି ।

ବାସୁ ମାଷ୍ଟର ତ ମାଷ୍ଟର କୁ ବାସୀ

ଯୌନ ପିପାସୁ ସାଜିଛି,

ରେବତୀର ରାବ ଶୁଭୁନି କାହାରେ

ମଙ୍ଗରାଜ ମଙ୍ଗ ଧରିଛି ।

ଧୂଳିଆ ବାବା ତ ଲମ୍ପଟ ଲାଞ୍ଚୁଆ

ଝାଡ଼ି ଝୁଡ଼ି ଧୂଳି ବସିଛି ,

କଣା ମାମୁଁ ତୁମ ଗାଡ଼ିରେ ବୁଲୁଛି

ବାଡ଼ିରେ ଦାଢ଼ିକୁ ଚାଞ୍ଛୁଛି ।

ରାଣ୍ଡି ପୁଅ ରାଣ୍ଡି ପିଣ୍ଡିରେ ବସିକି

ରାଣ୍ଡିକୁ ଦରାଣ୍ଡି ଆଣୁଛି ,

ଦଣ୍ଡି ମିଳୁ ନାହିଁ ମଣ୍ଡିରେ ଫକୀର

ତୁଣ୍ଡି ଦେଇ ଚାଷୀ ବୁଲୁଛି ।

ଶହେ ବର୍ଷ ତଳୁ ନାରୀ ଶିକ୍ଷା ହେଉ

ଜାଗି ଥିଲା ତୁମ ମନେ ,

ନାରୀ ଆଗେଇଲେ ଦେଶ ଆଗେଇବ

ଫୁଙ୍କିଲ ଏ ଜାତି କାନେ ।

ନାରୀ ସେବେ ଥିଲା ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା

ଏବେ ବି ଲୁଣ୍ଠିତା ହେଉଛି,

ଡେଇଁଲେ ଏରୁଣ୍ତି ହୁଏ ଖଣ୍ଡି ଖଣ୍ଡି

କେରାଣ୍ଡି ର ସମ ମରୁଛି ।

ଶାରିଆ କିଣିକି ସରକାରୀ ସାର

ବାଡ଼ି ପଟେ ମଦ ରାନ୍ଧୁଛି ,

ଭଗିଆର ଭାଗ୍ୟ 'କାଳିଆ ଯୋଜନା'

ଆହାର କେନ୍ଦ୍ରକୁ ଧାଉଁଛି ।

ଆଖୁ କିଆରିରେ ମାଡ଼ୁ ନାହିଁ ପାଣି

ମାହାରିଆ ଶୁଖା ପଡ଼ିଛି ,

ଶହେ ପାନ ଆଉ ଦୁଇଶ' ଗୁଆରେ

ଅଭାବୀ ସଂସାର ଚଳୁଛି ।

ମଲ୍ଲିକାଶପୁର ମଲ୍ଲି ଏବେ ଯାଇ

ମଲ୍ଲିକା ମାଳତି ସାଜୁଛି ,

ରଙ୍ଗବତୀ ରଙ୍ଗ ଫିକା ପଡ଼ିଲାଣି

ବଙ୍ଗ ରୁ ବାରଙ୍ଗ ଧାଉଁଛି ।

ନେତି ବୋଉ ନେତା ପଛରେ ଧାଉଁଛି

ଛତା ଧରି ଚାଲେ ଗେରସ୍ତ,

ତଥାପି ତ ନାରୀ ପାଉନି ସୁରକ୍ଷା

ନାରୀ ଠାରେ ନାରୀ ପରାସ୍ତ ।

କେତେ କଥା ଆଉ କହିବି ଫକୀର

ନିଜକୁ ଧିକ୍କାର ଲାଗୁଛି,

ଏ ଦେଶର ନର ଏବେବି ଫକୀର

ଅଇଁଠା ପତର ଚାଟୁଛି ।