ମାଆ

ମାଆ ନାମ ଆହା କେଡେ ମଧୁର 

ନାହିଁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ତୁଳନା ତାହାର |

ସବୁ ସୁଖ ଶାନ୍ତିର ସେ ମନ୍ଦିର 

ସ୍ନେହ ମମତାର ସିଏ ଭଣ୍ଡାର |

ତାର ସ୍ନେହ କୋମଳ ବଚନ 

ମୋତେ ଲାଗଇ ଅମୃତ ସମାନ |

ଲଭେ ସରଗସୁଖ ମୁଁ ତା କୋଳେ 

ଝୁରୁଥାଏ ତାକୁ ସଞ୍ଜ ସକାଳେ |

ସେ ମୋ ଅଝଟମନକୁ ବୁଝାଏ 

ଜହ୍ନମାମୁଁଙ୍କୁ ଦେଖାଇ ହସାଏ |

ମୋର ସୁଖରେ ସେ ସୁଖୀ ହୁଅଇ 

ମୋର ଦୁଃଖେ ତାର ଲୁହ ଝରଇ |

ମନକଥା ସିଏ ମୋର ଜାଣିଛି 

ଯାହା ଯେତେବେଳେ ମାଗେ ଦେଇଛି 

ସିଏ ପରା ମୋର ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ 

କଥା କହିବା ଶିଖିଲି ମୁଁ ତାଠାରୁ |

ସିଏ ସଦା ମୋର ଶୁଭ ମନାସେ 

ମୋ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ତାର ଆଶିଷେ |

ସେ ତ ସହିବା ଗୁଣେ ଧରଣୀ 

ସାରା ଜୀବନ ମୁଁ ତା ପାଖେ ଋଣୀ |

କ୍ଷମାମୟୀ ସେ କ୍ଷମାର ସାଗର 

ତାର କୋଳ ମୋର ସରଗପୁର |

ବିତୁ ତା ସେବାରେ ଏଇ ଜୀବନ 

ମଥାପରେ ଥାଉ ମାଆ କଲ୍ୟାଣ |