କୁଟକୁଟା ବର୍ଷା

ରାତ୍ରିଚର ପରିବାର

ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟ ପ୍ରବର

ଶେଜ ଶୁଙ୍ଘନ୍ତି ଗଡିଗଲେ 

ବିଭାବରୀ ବାର ପ୍ରହର ।

ମିଛ କହିଲି ବୋଧେ !

ଥକି ପଡ଼ନ୍ତି ବେହାଲ

କେଞ୍ଚି କେଞ୍ଚି ମୋବାଇଲ

ଜଣା ପଡ଼େନା ଶର୍ବରୀର ମୂଲ ।

କେବେ ଆଖିପତା ମୁଦିପଡ଼େ

କେବେ ଘୁଙ୍ଗୁଡିର ଶ୍ଵର ଉଡ଼େ

କେବେ ହୁଏ ସକାଳ

କେବେ ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତ ଧରଣୀର କୋଳ ।

ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଥିଲା ଆଜି 

କୁଟ୍ କୁଟା ବର୍ଷାର ଆତସବାଜି

ବାଦଲ ଫଟା ବିଜୁଳିର ଘନଘଟା

ସହିତ ଘଡ଼ଘଡ଼ି ବୁକୁଫଟା ।

ତନ୍ଦ୍ରା କୋଳେ ରଜନୀର ଶେଷ ପ୍ରହର

ମୋର ତନ୍ଦ୍ରାଚ୍ୟୁତି ଅନୁଭୂତି ପ୍ରଖର

ବସି ଦେଖୁଛି ଗଦଗଦିଆ 

ମୂଷଳ ଧାରା ବର୍ଷଣ

ଅନବରତ ଗର୍ଜନ ତର୍ଜନ

ଭାଦ୍ରବେ ପ୍ଳାବନ ।

ଗଳଗଳ ଲଗାଣ କ୍ଷରଣ

ନିଅଣ୍ଟିଆ ମୌସୁମୀର ପୁନଃ ଭ୍ରମଣ

କୁଟ୍ କୁଟା ବାଦଲଫଟା

ବର୍ଷା ନୁହେଁ ତ ରାତି ଆଉଟା 

ସଜ ସକାଳର କାକଳୀ କଳରବ

ଭିଜି ସାରିଥିଲେ ମୁଗ୍ଧେ ଘନଘଟା ।