କ୍ରୋଧର ନିଆଁ

ତାପ ନାହିଁ ଶିଖା ନାହିଁ

        ନଥାଏ ଧୂଆଁ ,

ନିମିଷକେ ଜାଳି ପାରେ

        କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ ଭୁଲି

       ଜାଳେ ଦୁନିଆଁ ,

ବୁଦ୍ଧି ନାଶ କରେ ଏହି

       କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ପୁଞ୍ଜୀଭୂତ ହିଂସା ଫାଟି 

      ଯେବେ କରେ ଆଁ ,

ଉଦ୍ଗିରଣେ ଜନ୍ମ ନିଏ

       କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ଚିହ୍ନି ପାରେ ନାହିଁ ରକ୍ତ

       ବଂଧୁ କୁଣିଆଁ ,

ରକ୍ତ ନଦୀ ଶୋଷି ନିଏ

       କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ନର ଜାଳେ ଘର ଜାଳେ

        ଜାଳଇ ଗାଆଁ ,

ରାଜ୍ୟ ଜାଳେ ଦେଶ ଜାଳେ

        କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ମାନେନି ପାଣି ପବନ

        ମାନେନି ନିଆଁ ,

ଅଗ୍ନିଠୁ ପ୍ରଖର ଏହି

        କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ସାବଧାନ ହୁଅ ଭାଇ

        ନମାରି ଡିଆଁ ,

ଅଣାୟତ ପରା ଏହି

        କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।

ମନକୁ ଆୟତ କର

         କରି କିମିଆଁ ,

ଆପେଆପେ ଶାନ୍ତ ହେବ

        କ୍ରୋଧର ନିଆଁ ।