କାଶତଣ୍ଡୀ

ଗେହ୍ଲେଇ ଫୁଲେଇ

ମୁହଁକୁ ହଲେଇ

କାଶତଣ୍ଡୀ କହେ ନାକରେ,

ଶରତେ ମରତେ

ମାଆଙ୍କ ଆଗତେ

ରହିବେନି କେହି ଭୋକରେ ।

ବରଷାର ଶେଷେ

ଶରତ ଯେ ଆସେ

କାଶତଣ୍ଡୀ ହସେ ମୁରୁକି,

କମଳକୁ ଧରି

ଉଷା ଆସେ ଥିରି

ଶିଶିର ସିନାନ ସାରିକି ।

ଗୋରୀ ବୋଲି ଶିରି

ଦେଖେନି କାହାରି

ଖେଳୁଛି ପବନ ସାଥିରେ,

ଶିରିଶିରି ବାଆ

ଛୁଏଁ ତାର ହିଆ

ମଜିଛି ପହିଲି ପ୍ରୀତିରେ ।

ନବ ଯଉବନୀ

ପ୍ରେମର ରାଗିଣୀ 

ଗାଇ ଗାଇ ଯେବେ ଆସେ ,

ସମୟକୁ ଉଣ୍ଡି

ଦେଖି କାଶତଣ୍ଡୀ 

ଖଣ୍ଡିକାଶ ମାରି ହସେ ।

ନୂଆ ଭୁଆସୁଣୀ 

ପକାଇ ଓଢ଼ଣୀ

ଆସେ ଯେବେ ନଈ ଧାରେ ,

କାଶତଣ୍ଡୀ ଦେଖି

ମାରେ ତାକୁ ଆଖି

ରାତି ରତି ସ୍ମୃତି ଫେରେ ।

ଓଥରା ବାତେରା

ଯେତେ ଘର ଛଡ଼ା

କାଶତଣ୍ଡୀ ପାଶେ ବସି ,

ଗୁହାରି କରନ୍ତି

କେମିତି ମରନ୍ତି

ପ୍ରିୟା ବିନା ଦିବା ନିଶି ।

ସୁନାର ଫସଲ

ଦେଖି ଚାଷ କୁଳ

ଆନନ୍ଦେ ବିଭୋର ହୁଅନ୍ତି ,

କାଶତଣ୍ଡୀ ରୁଷି

ଯାଏ, ଯେବେ ଚାଷୀ

ଗର୍ଭଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତି ପାଳନ୍ତି ।

ଅଦିନିଆ ମେଘ

ମନେ ବହି ରାଗ

ଭାସି ଯାଏ ଯେବେ ଆକାଶରେ 

ଜହ୍ନି ଫୁଲ ହସ

କାଶତଣ୍ଡୀ କାଶ

ମିଶି ଯାଏ ପୁଣି ବତାସରେ ।