ହେ ବ୍ରଜରସିକ

 ବ୍ରଜରସିକ କୃଷ୍ଣନାଗର 

 ଅମୃତ ଲୀଳା ବାଣୀ  

ଶୁଣିଲେ ପାପ ନାଶ ହୋଇବ 

ଶୁଣ ଭକତ ମଣି |

ଦେବକୀ କୋଳେ ଜନମ ପ୍ରଭୁ 

 କୃଷ୍ଣ କୈବଲ୍ୟ ଦାତା  

ଅନନ୍ତ କୋଟି ଭକ୍ତ ଯାହାଙ୍କୁ 

ଭଜେ ପରମ ପିତା |

ଅଷ୍ଟମ ଗର୍ଭେ ଜନମ ହୋଇ 

ବଢିଲେ ଧରାଧାମେ  

ଆଠ ବରଷ ସାଥୀ ମେଳରେ 

 ଖେଳିଲେ ନନ୍ଦ ଗ୍ରାମେ |

ସାଙ୍ଗରେ ପୁଣି ଭାଇ ବଳିଆ 

ସୁଦାମା ପରି ମିତ  

ଭାଇଙ୍କ ସହ ମିଶି ନାଶିଲେ 

କେତେ କେତେ ଦଇତ|

ଅଘା ବତ୍ସାଙ୍କୁ ମାଇଲେ ପୁଣି 

କଲେ ପୁତନା ହତ  

ଅଜ୍ଞାନ ମୁଖେ ଦେଖିଲେ ମାଅ 

 ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ରୂପ |

ଅଖିଳ ସ୍ୱାମୀ ହୋଇ ବି ସିଏ 

ଚରାଇ ଗଲେ ଧେନୁ  

ହାତରେ ତାଙ୍କ ମୋହନ ବେଣୁ 

ବାଜଇ ରୁଣୁଝୁଣୁ ||

ସ୍ୱର୍ଗରୁ ଥାଇ ଦେଵୀ ଦେବତା 

 କରନ୍ତି ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି  

ଅର୍ଦ୍ଧ ଦେଶକୁ ଓହ୍ଲାଇ ବତ୍ସା 

 ହରିଲେ ପରମେଷ୍ଟି |

ନନାଦି କର୍ମେ ଗୋପେ ଗୋବିନ୍ଦ 

 ମହିମା ପ୍ରକଟିଲେ  

ଅଙ୍ଗୁଳି ଅଗ୍ରେ ଅଚଳ ମେରୁ 

ଧରିଣ ଟେକାଇଲେ |

କାଳୀୟ ଅହି ଉପରେ ନାଚି 

ପଦ୍ମ ତୋଳିଲେ ହରି  

ଗୋପ ନାରୀଙ୍କ ବସନ ଚୋରି 

କରନ୍ତି ବଂଶୀଧାରୀ |

ରାଧିକା ମାଇଁ ପ୍ରେମରେ ବାଇ 

 କୁଞ୍ଜରେ ହେଲେ ଉଭା  

ବଂଶୀ ସ୍ୱନରେ ମୋହିତ କଲେ 

ଗୋପ ନାଗରୀ ଯୁବା |

ଗୋପର ଲୀଳା ସମାପ୍ତ କରି 

 ମଥୁରା ପୁର ଗଲେ  

ଅପୂର୍ଵ ଶିରୀ କୁବୁଜା ହେଲା 

ହାତସ୍ପର୍ଶରେ ହେଳେ |

ଅଷ୍ଟମଲ୍ଲଙ୍କୁ ବିନାଶି କରି 

ପାଳିଲେ ବସୁନ୍ଧରା  

ମାମୁଁ କଂସର ଔଦ୍ଧତ ନାଶି

 ବଧିଲେ ସୁଖେ ପରା |

ସୁଖ ସମ୍ଭୋଗ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଭୋଗ 

 କରିଲେ ମହୀତଳେ |

ଶତ ସହସ୍ର ଗୋପ ବାଳୀଙ୍କୁ 

ପ୍ରେମରେ ଫସେଇଲେ |

ଅର୍ଜୁନ ରଥେ ସାରଥୀ କଲେ 

 ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ  

ଅଠର ଯୋଗ ପରମ ଶାସ୍ତ୍ର 

 ବର୍ଣ୍ଣିଲେ ସ୍ୱତଃ ସିଦ୍ଧ |

ସେଇ ପରମ ସ୍ୱାମୀ ମୋହର 

ବୁଝି ମୋ ହୃଦ ଭାବ  

ତା ପଦ୍ମପାଦେ ଦେବେ ଶରଣ 

ଜାଣି ମୋ ହାନିଲାଭ |

ଛନ୍ଦା ଚରଣେ ବନ୍ଧା ମୋହର 

 ଜୀବନ ଚଉତିଶା  

ମାର କି ତାର କହିବି କିଆଁ 

ସବୁ ତୁମରି ଇଚ୍ଛା |