ହେ ଭକତ ବତ୍ସଳ ହରି

ଭକତ ବିଶ୍ୱାସ ଭାଙ୍ଗିଲନି ତୁମେ 

ଭକତ ବତ୍ସଳ ହରି  

ଭକ୍ତ ଅଭିମାନ ଭାଙ୍ଗିଦବା ପାଇଁ 

ଆସ ନନ୍ଦିଘୋଷ ଚଢି |

ନିରଵୀ ଆଖିରେ ଜଳଜଳ ଚାହିଁ 

ଦେଖ ଭକତଙ୍କ ଲୁହ 

ଅନ୍ତର ମଧ୍ୟରେ ବିଳପି ବିଳପି 

ଖାଲି ଖାଲି କାନ୍ଦୁଥାଅ |

ଜଗତ ଜନ ର ଦୁଃଖ ଫେଡିବାକୁ 

ବରଷକେ ଥରେ ଆସ

ବଡ ଦାଣ୍ଡେ ତୁମ ନନ୍ଦିଘୋଷ ରଥେ 

ମୁରବୀ ଭାବରେ ବସ |

ଯୋଡ଼ହସ୍ତେ ଯେବେ ଭକ୍ତ ବଖାଣନ୍ତି 

ଅନ୍ତର ଗହନ ବ୍ୟଥା 

ତୁମ ନାଲି ଓଠେ ହସ ଖେଳିଯାଏ 

କୁହ କିଛି ନାହିଁ କଥା |

ମୁଁ ଅଛି ପରା କାହିଁକି ଭାବନା 

ହେବି ମୁଁ ରକ୍ଷାକବଚ 

ମୋ ପରେ ସର୍ବେ ରଖରେ ଭରସା 

କରିବି ଦୁଃଖ ରୁ ମୋକ୍ଷ |

ଏଥର ର କିନ୍ତୁ ସେମିତି ସାନ୍ତ୍ୱନା 

ଦେଲନାହିଁ କାହିଁପାଇଁ 

ରୋଗମୁକ୍ତ ଆଉ ହେବନି କି କେହି 

ସୃଷ୍ଟି ଯିବ ଧ୍ବଂସ ହୋଇ |